Tarih : 06/02/2016 Saat : 01:30 Hava : Şiddetli fırtına (8-10 bafor – kuzey rüzgarı) Bir haftadır hava raporlarını takip ediyordum. Cuma günü hem yağmur hem şiddetli fırtına vardı. 2 tip avlak arasında karar verebilirdim. Ya fırtınada av yapacaktım. Ya da avlağın daha korunaklı yerlerinde yağmurun yarattığı bulanıklığı kullanacaktım. Önce avlağa bir bakayım şartlara, duruma göre bir karar veririm dedim. Düşündüğüm avlağa ulaştım. Saat : 01:30, sabaha kadar yapılacak bir av. Sıcaklık +4 derecelerde ama hissedilen -15 gibi. Kuvvetli rüzgar hem avcıyı, hem atışı zorlayacak cinsten. Avlağa girdiğim sırada önce sete bakıyorum. Bir araba sette, 1 araba da yol üzerinde. 3 kişi setten balıksız çıkmakta. Kafa lambaları açık, yavaş seyrederken durumu görüyorum. Üşümüş bir halleri var. Zaten yanlış konuşlanmışlar. Devam edip ağıza gidiyorum. Kimseler yok, belli ki balık çıkmıyor. Yoksa bu havalarda araba galerisi gibi olurdu buralar. Nerde o 2 sene önceki azim, ihtiras? ! Arabadan inip avlağı inceliyorum. Müthiş soğuk, deli bir rüzgar. Atış yapılacak gibi değil. Ağır kurşun kullansam dibe takarım. Hafif kurşun da kafama iner. Işıklandırılmış vietnama bakıyorum. Tek araba yok. Dalga taşlara bir vuruyor, 3-5 metre yükselip, düşüyor. Hey gidi hey, eskiden burada ne levrekler avlandı bu havalarda. O levrekleri avlayanların hepsi sinüzit oldu. Vietnam tahammül sınırının çok üzerinde. En azından benim için. En iyisi karşı kıyıya geçmek ama yağmur yağdı bütün gün. Bataklığa dönüşmüştür şimdi yol. Tek başıma bir batarsam yandığımın resmidir. Düşünürken, setten ayrılanlar arkamdan yanıma geliyorlar ki ben hiç olta atmadan oradan ayrılıyorum. Avlak levreğe çok uygun. Yağmurun bulanıklığı iyi, rüzgar denizi köpürtmüş. Aklımda kalmasın diye karşı sete bir bakıyorum. Mübarek Masai Mara. Bir akıyor, kazara düşsen soluğu 1 km ilerde ağızda alırsın. Bu akımda çok zor olsa da hazır tulumu giymişken 1 saat kadar atıyorum ama aklım riskli yolda, ağızda. Eşeğin aklına karpuz kabuğu düşmüş bir kere. Çıkıyorum yola. Riskli bir 1 km beni bekliyor. Niceleri saplanıp, gecenin köründe traktör bulup çektirmişlerdir arabalarını. Gene de risk alıyorum, tek başıma olsam da. O kadar geldim. Hem avlak çok tahrik edici. Bir levrekçi olarak gidemezsem arabadan iner yürüyerek giderim, gene giderim diyorum. 300 metre sonra yoldaki büyük bir göletin başında durup yolu süzüyorum. Geçer miyim ki??? Arabayı da test edeyim bakayım, geçecek mi? 30 cm'lik sulardan tırsmış bir şekilde geçiyorum. Araba yer yer kıç atsa da, soğuk terler atarak ömrümden ömür giderek 2-3 göleti geçiyorum. Çamur deryasına ulaştım. Çok kötü, genelde arabaların saplandığı bölüm burası. Tekerin birini adam boyu otlara versemde arabanın yumuşak zeminde kayması sonucu çamura oturuyorum. İşte bu!!! Saplandım. Ne zaman diye düşünüp duruyordum, en sonunda becerdim diyorum. Gene de soğuk kanlıyım. Biraz uğraşayım bakayım olmazsa gecenin 02:45'inde Serhat abiyi arar, traktör nereden bulabilirim diye sorarım diyorum. Arabayı zorluyorum. Zorladıkça biraz daha çaya doğru kayıyor araba. Eğer çaya düşersem, levrek uğruna geberen ilk kişi ben olacam. Yakın zaman önce Cyril'de Gabon da Nil levreği tutmaya giderken çamura saplanmıştı da ileri geri ,ileri geri yaparak 3-5 dakka sonra kurtulmuştu. 2 kişiydiler ve yanındaki adam becerememişti. Çok hızlı vites değiştirmeliydim. Belgesel izlemenin faydaları. Başlıyorum denemeye. İleri vites, vıjjjjjjjjj.... Hemen geri vıjjjjjj..... İleri geri, ileri geri, ileri geri. Çıkacam galiba... Araba biraz rahatladı, en azından biraz hareket etmeye başladı. Neyseki arabayı çamura boyayarak da olsa çıkmayı başarıyorum. Hemde hiç arabadan çıkmadan, yardım almadan. Sizin de aklınız da bulunsun. En sonunda en umutlu olduğum noktadayım. Saat : 03:15. Tulumu giyip köpük köpük kayalığa gidiyorum ama rüzgar çok iddaalı. Sana atış yaptırmıcam koçum diyor. En ağır sert sahtemle yarım saat deniyorum ama çok zorlu. Çok ta üşütüyor. Geri dönüp akardan faydalanıyorum beton sette. Rüzgarı az alan bölgeye akıma karşı atış yapıyorum. Bulanıklık süper, buralar balık yapar ama ne zaman? Avlakta benden başka kimsenin olmaması düşündürücü. Tulumla suya girip nokta değiştiriyorum. Köpüklü ve rüzgarı arkadan aldığım, çok güzel bir nokta. Levrek varsa sabah suyunda mutlaka alırım diyorum içimden. Saat 05:00 – 07:00 arası çok umutlu çalışsam da sabah suyun da da balık çıkmıyor. Sabah suyuna yanıma bir araba gelse de avcı arabadan bile çıkmıyor. Beni izlemeye geldi belli ki. Zorlu bir av sürecini, tek başıma avlandığım halde balıksız tamamlıyordum. Israr etmenin bir anlamı yoktu, biraz üşümüş, bayağı da yorulmuştum. Büyü bozulmuş, levrek başarı oranım düşmüştü. Şartlar çok uygun gözükse de bu sefer balık av vermemişti. Çevrede birkaç araba olsa da aktif avlanan bir tek ben olmuştum. Çakallar ben tutunca soğuga çıkacaklardı ama ben tutamayınca, geceleri soğuk ve kurak gün doğduktan sonra ılık ve uykulu karasal ortamlarında av gününü bitirdiler. Avın tek güzel yanı gün ağardıktan sonra birçok kez avlandığım bu avlağın zemin yapısını net olarak görmüş, incelemiştim. Tecrübeme bir çentik daha atıp, gelecek avlar için plan kurmaya daha oradayken başlamıştım. Daha başarılı avlarınız olsun.
Harika bir rapor. Hikayeleştiren yazarın ne kadar akıllı olduğunu düşünürken hikayenin ana kahramanının da aynı kişi olduğunu hatırlayınca düşüncemizden vazgeçiyoruz Şaka bir yana sinüzit olursun bak . Bölgenin sinüzitzedelerinden biri olarak dikkat etmeni tavsiye ederim Sinüzitine de diyerek avlara başlama kararı aldım. Ama sadece sabah suyu. Zira gece avlarına engel bir bebem var
Teşekkürler abi, beğendiğine sevindim. Balık olmayınca av gününü tüm şartlarıyla hissettirmeye çalıştım. Keyifli avların olsun. Teşekkürler Hocam. Bizde akıl ne gezer. :laughing: Akıl olsa, o havada orda işim ne? Bende de sinüzit var aslında. Kar maskesi takmam ondan. Takmayınca 2 gün şakaklarım ağrıyo. Avlarında başarılar dilerim, rastgelsin.
Soguk, rüzgar, 4 metre dalgalar, çamur, su birikintileri... Içim karardi be ya bu ara zaten baliga gidesim yok, şevkim hepten kirildi. Daha da mayisa kadar gitmem
Ellerine sağlık Volkan. Balıksız olsa da güzel bir av olmuş. Zorlu parkurlar bana ayrı bir güzel gelir her zaman. Seninki gibi bir havada Karadeniz kıyıarında bir patikadan çıkmıştık arabayla. Dönüşte aynı yolu inerken o bataklık gibi yoldan nasıl çıktık hayret etmiştik. O günden beri en iyi offroad aracı olarak Astra'yı tek geçerim Beş yıl sonra yakaladığın balıkları hatırlamazsın ama o geceki yağmuru, çamuru hiç unutmazsın
Balıkçı milletinde büyü bozulmaz. O ana has bozulduğu varsayılan bir halet yaşanır, ancak çok sürmez, aslında bozuldu sanılan büyü Kara Büyü haline gelmiştir ve sonraki günleri de çoktan etkisine almıştır. Bu böyle sürüp gider ve sen gerçek balıkçı olma yolunda çıkınına bir tecrübe daha eklemenin o kendine has lezzetini yaşarsın. En çokta o anı raporlaştırmada, sırf kendi dünyandan elde ettiklerinin skalasını kendi lisanınca ifade edişinde tadarsın bu lezzeti. Ve bizler de aynı lezzeti yudumlarız senin kaleminden. Evet belki burada bedel ödeyen kurban sen olursun ancak kişi kendi bedelini yine kendisine ödemiş borçsuz, minnetsiz. Bundan daha iyi ne olabilir? Nicesine gubani, sağolasın.
Volkan tebrik ederim hakkaten belgeselde olanı icraate dökmeyi başarmak hele ki araba ile bunu yapmak her yiğidin harcı değildir.Bunca yıllık şoförüm ne yalan söyleyim ben bataktan çıka bileceğimi sanmıyorum.Sana tek bir tavsiyem var.Eminim sen de çok iyi bilirsin ama yine de altını çizeyim istedim.O arabayla dereye uçarsan o araba sal gibi gider ama sen o tulumla dereye bir düşersen seni kimse bulamaz allah korusun....İçine su girdiği anda paraşüt olur.Bunun emsalleri çok vardır eminim bilirsin.Bilhassa çanakkale de bu tür acı kazalar çok oluyor.Ben büyünün bozulmasına üzülmedim aksine sevindim çünkü arabadan seni aynı avlanan aslanı izleyen sırtlan akbaba gibi izleyenler senin edindiğin tecrübeyi edinemediler.Sen merayı gördün tanıdın onlar arabada pineklediler.Sen yine vazgeçme bu gün değilse vietnam sana zaferi verecektir
Levrek avcılığı gerçekten çok zor.Bu şartlara her avcı dayanamaz sizin gibi avcıları gerçekten takdir ediyorum dağ komandosundan bir farkınız yok dersem pek de abartmış olmam herhalde.20 saat at çek yapan kişiler biliyorum,inanılmaz bir sabır bu.
Kızıl ötesi kameram olsa, asıl o zaman görsen manzarayı. Balıkçılığı bırakırsın maazallah. Keyifli avların olsun. Teşekkürler Ayhan, saplandığım anı hiç unutamayacağım kesin. Balık aşkı insanın gözünü kör ediyor. Keyifli avların olsun. Teşekkürler Nuri abi. O kadar yazı yazdım şu son paragrafın gibi büyülü yazamadım. Ellerin dert görmesin, keyifli avların olsun üstad. Doğru söylüyorsun Metin. Bilmediğimiz sularda tulumla avlağa girmek çok tehlikeli ve gereksiz bir risk bence de. Lakin ben buraya birçok kez girdim, gene de tek olunca biraz daha temkinli ve yavaş hareketlerle girdim. Dize gelen sakin sularda bile tulumla ayağa kalkamayan bir örneği birkaç sene önce yaşamıştım. Ne kadar tehlikeli olabileceğini biliyorum. Ancak düşmek konusunda bişey diyemem. Düşmek her zaman söz konusu olabilir. Kısmet diyecez artık. Vakit doldu der, kadere razı olurum. Bizim bölgeyi mutlaka biliyorsundur. Ne zorlu şartlar olduğunu bölgede yaşayanlar bilir. Özellikle bazı zamanlarda gerçekten de komandolardan farkımız kalmıyor. Böyle zamanlar sık olmasa da genelde bol levrek hedeflenen zamanlar oluyor ama bu benim için geçerli değil. Zaten levreğin de ne zaman av vereceği lodos harici tam belli olmuyor. Lodoslu zamanlarda bile heryer av vermiyor. Güzel bir tecrübe oldu, aramaya devam.
Balık yok ama çok keyifli bir rapordu. Arabaya patinaj çektirdikçe iyice çamura gömülüp maceranın kalanını araba kurtarma çalışmalarıyla geçireceksin diye bekledim (Genelde öyle olur.) İyi kurtarmışsın. Diline sağlık!
Teşekkürler Muharrem abi, çok stresli bir süreçti. Çıkamasaydım, mülteci aktivitesi varmı diye sabah yanıma gelen jandarmaya çektirirdim artık. Keyifli avlarınız olsun.
Güzel bir rapor olmuş toprağım...Balık sevdası böle bir şey..Balığı çekemesen bile o av anındaki anıları bile bazen balık tutmaktan keyifli... Ağzına sağlık!!!
Teşekkürler Ege. Levrek hedefleyerek av yapma süreci bile benim için ayrıcalıklı. Sana da keyifli avlar dilerim.
