2-3 Eylül Marmara Lüfer Avı....

hepinize ayrı ayrı teşekkür ederim arkadaşlar. allah hepimize her zaman böyle avlar nasip etsin..

gelelim 3-4 eylül av hikayemize...

dün 3 eylülde yine geç bir saatte 16:30 gibi yola koyulduk. 50 km. lik yol bittiğinde heyecanla kayıkhanemizin kapısına vardık. anahtarı deliğini soktum==== sokamadım. allah allah. arkadaşa dedim sendeki anahtarı ver bakalım. çantaya yanlış anahtar mı attım nedir. arkadaşın anahtarını denedik o da girmiyor. haydaaa. koca demir kapı. 3 sürgülü kale kilit. nasıl açılacak bu gavur şimdi. 50 km de yol yapmışız. erzağımızı almışız. suyumuzu almışız, benzinimizi almışız. bir dünya hayaller kurmuşuz 50 km. boyunca. omuzlarım düşüverdi bir anda. napalım napalım derken, yeniçiftliğe gideim oradan bir çilingir bulalım dedik. gittik. çilingir abi "15 dakkalık bir işim var. kapıda kalan bir aile varmış, çağırdılar, onları kurtarmaya gideceğim" dedi. ondan sonra sizin oraya gelirim dedi. matkapla çalışacağım ne kadar sürer bilemem dedi. 45 YTL'nizi alırım dedi. o dedikçe benim suratımın rengi beyazdan mora doğru değişiyor tabi. tamam abey dedik. gel yeter ki. saat tam 19:05 te teşrif ettiler çilingir hazretleri. 15 dakkalık bir uğraştan sonra kapı açıldı. kilit değiştirildi. tam gaz malzemeleri teknenin yanına taşıdık. motoru bağladık. yine tam gaz denize açıldık. saat 19:30. gün kavuşmuş. bir çok tekne lüxleri yakmış, çapaları atmış, avlanmaya başlamış. biz daha yemlik istavrit tutacağız. vay anam vay. neyse halen istavrit avlanmakta olan bir kaç tekne vardı. hizalarına çıktık. attık çaparileri. tık yok. biraz daha açıldık. attık çaparileri 1 istavrit aldım. ara babam, tara babam yok. derken arkadaş ta iri bir istavrit aldı. hava kararmak üzere. biraz daha oyalanırsak kerterezi bulduramayacağız. dedik ki gidelim. mevcutlarla lüfer tutarken, çapariyi de ufak parçalarla yemler, kamışı teknenin ücra bir köşesinden orta suya bırakırız, istavrit yaparsa ne ala. attık çapayı. yaktık lüxleri. anacım o ne. lüfer çıldırmış. yarım saat 45 dakka gibi bir aralıkta 9 lüfer tekneye, benim bir zoka kesilmek suretiyle lüferin dudağında denize, 2 tane küpeşteye çarptırmak suretiyle firar. derken yemler bitti. ne yapalım ne yapalım derken "lüferin birini kesip yem yapacağım" dedim. olmaz dediler. yemez. önceki yıllarda biz çok denedik. kesinlikle yemiyor. dedim ki "yiyecek. eli mahkum." aç hayvan, deli gibi saldırıyor. aynı yemle 2 defa lüfer yakalıyoruz. başka türlü 2 istavritle 9 lüfer nasıl mümkün olacak. kıydım lüferlerden birine. vurdum bıçağı. fazla derine inmeden fileto çıkardım bir tarafını. doğradım ve taktık zokalara. 5-10 dakka sonra arkadaş "lüfer etiyle lüfer" yakaladı. o sırada kamış 1 istavrit yakaladı. hemen mezbahaya. kesildi ve zokada buldu kendini. 5 dakka sonra 1 istavrit daha. derken 3-4 istavritimiz olmuştu amma, artık aşağıda lüfer yoktu. ufak tıkırtılardan anlaşıldığı kadarıyla lüfer meydanı istavrite bırakmıştı. ha gelirler, de gelirler derken saati 01:30 yaptık tabi. denizden çıkmamız ve eve gelişimiz sabahın 03'ünü bulmuştu.
bir önceki gün daha fazla yorulmamıza rağmen 24 lüfer bütün yorgunluğumuzu almıştı ama, dün 45 YTL'lik kilit faciasıyla başlayan ve istavritsiz devam lüfer avı, bu sefer yorgunluğumuzu almaya yetmedi.

adi kilit... pis kilit. bozulacak zamanı bulmuştu.. aksilikler olmasa 2 gün üstüste iyi avlar yapacaktık ama, kısmet değilmiş. velakin "kısmetten ziyade olmazmış" tesellisiyle vedalaşıp evlerin ve yatakların yolunu tuttuk. o moralle makinem yanımda olmasına rağmen fotoğraf bile çekmedim, çekemedim.

inşallah önümüzdeki hafta (veya kaçabilirsem hafta içi) daha bereketli av hikayelerimi sizlerle paylaşacağım.

bye bye.... (hala çok uykum var)