İlk balığımı yakaladığımda sanırım 7 yaşındaydım, yaz tatillerimi köyde dedem ve babaannem ile birlikte geçirmeye başladığım yıllardı. Bir sabah kahvaltıdan sonra dedem, – Hadi evlat bugün balığa gidiyoruz, dedi Sevincimden ne yapacağımı şaşırmıştım, hemen dedemin tarifi doğrultusunda dışarıdaki çalı dediğimiz kurumuş ince ağaç dalları arasından, içlerinde en düzgün şöyle fidan gibi olan fındık fışkını kaptığım gibi dedemin yanına koştum. Kuzine’nin olduğu odadaki eski gömme malzeme dolabının en alt kapağını açtı ve mazotlu üstübü kokuları arasından küçük bir metal sandık çıkardı. Heyecanım iyice artmıştı, sanki birazdan mistik bir şeyler olacak sandıktan cin-peri vs. çıkacaktı. Sandığı masanın üzerine koydu ve sürgülü kilidini açıverdi, o anda bambaşka bir dünya ile tanışmıştım. İlk av malzemesi görüşüm ve tanıyışım o gündü, sandıkta mantar ve tahtalara sarılmış misinalar. Görüntülerinden pek de yeni olmadıkları açıkça seçilen boy boy sinek iğneler, kurşunlar ve şarap şişesi mantarları vardı. Dedem 9 yaşından beri denizlerdeydi. 1930 lu yıllarda kömür nakliyatı yapan bir motorda tayfa olarak başlamış yıllarca süren deniz serüveni. Kıtlık, açlık, savaş yılları derken 3 paraya çalışıp 2.5 parasını köye ailesine göndermiş yıllarca. Yeni emekli olmuştu, bundan sonraki hayali yıllarca uzak kaldığı evi, ailesi ve toprağıyla ömrü yettiğince beraber olabilmekti. Elimdeki fındık fışkınını boyuma göre ( sanırım 1.5 metre gibi) kestikten sonra uç kısmına çakı ile misinayı bağlayabilmek için halka şeklinde bir oyuk yaptı ve misinanın bir ucunu buraya bağladı, şarap mantarını da yorgan iğnesi yardımıyla bu misinaya geçiriverdi. Daha sonra sinek iğneler ile 2 köstek hazırladı ve en alta da kestiği bir parça kurşunu sıkıştırdı. İlk oltam hazırdı….. Çocukluğum boyunca en güzel hatıralarım bu ve buna benzer oltalarımla yaptığım avlar sırasında geçmiştir. Aramızda sadece 3 gün olan kuzenim mustafa ile her sabah kahvaltıdan sonra komşumuzun gübreliğine elimizde poşet ile koşar bir miktar ince solucan çıkartır ve patikalardan koşa- oynaya balık avlamaya giderdik. Tuttuğumuz da kaya balığı haaa, öyle sazan yayın falan da bilmiyoruz. Akşam olup da eve dönerken söğüt dalına dizdiğimiz parmak kadar kaya balıkları ile sallana sallana köyün içinden geçer, aklımızca diyer çocuklara hava atardık. Yıllar sonra dedeme - ya dede sen yıllarca bize köyün altındaki dereden ( Göksu deresi- Ağva ) kaya balığı avlattın. Sen deniz adamısın, insan öğretmezmi gidelim ağva ya lüfer avlayalım, kalkan deneyelim. dediğimde başımıza bir şey gelmesinden çok korktuğunu, karadenizin ne kadar tehlikeli olabileceğini heleki o yaşlarda bu işi hastalık haline getirirsek türlü kaçamaklarla her fırsatta kendimizi sahile atacağımızı bildiğini anlatmıştı. Haklıydı ……. Dün akşam yeni aldığım makinaları, kamışı ve sahteleri düzeltme , yerleştirme bahanesi ile sevip okşarken odanın kapısı çalındı ve dedem içeri girdi. Şu anda 82 yaşında, maşallahı var, 15 yıl önce 3 damar baypas oldu, geçen sene 2 adet stent takıldı falan ama hala bağ bahçe ile uğraşır. Dedecim gel buyur dedim hemen . Oturdu, şöyle bir odanın içerisine dağılmış duran takım ve malzemelerimi süzdü. Hemen önünde duran misina makaralarından birkaçını eline aldı, uzun uzun baktı şöyle. Makinalar, kamışlar, türlü türlü sahte odanın heryanında. - Oğlum sen ne yaptın böyle yahu , ne güzel malzemeler bunlar. Dedi ve ardından bir soru, - Kaya balığı çıkıyormu buralarda da ?...... - Beraberce kahkahaya boğulduk………….
cok guzel anılar ve yaşanmışlar insan okurken heyecanı ve sevgiyi hissediyor. çok guzel bır kıtap yazılır bu anılarla bence denemelisin.saygılarımla
Ey gidi Murat'ım ne güzel bak senin elinden tutan biri olmuş da balıkçılığa heves salmışsın. Allah Dede'ne uzun ömür versin
Allah dedene de, sana da hayırlı uzun ömür nasip etsin abicim. Okurken yüreğimize dokunan bir yazı olmuş. Fındık fışkını da gerçekten esnek ve sağlam olur. Tebrikler.
Duygulandım... Şu anda 89 yaşında olan dedemin beni yıllar önce ilk avıma götürmesi geldi aklıma. Bizimki kara avıydı. Ancak ben de aynen sizin gibi heyecanlanmış ve yıllar sürecek bir tutku edinmiştim. O yaşlarda bütün paramı fişeklere, sıkılara harcardım. Artık kara avını bırakmış olsam da balık avına devam ediyorum... Sayenizde o günleri tekrar hatırladım... Selamlar...
sonuna kadar keyifle okudum gerçekten sanki o eskileri kendim yaşamışcasına..Allah dedenize hayırlı uzun ömürler nasip etsin, avlarınız daim olsun
Çok kıymetli bir yazı olmuş kaleminize sağlık. Beni aldı götürdü resmen, acayip duygulandım. Ben de aynı şeyleri babamla yaşadım. Dedem kara avcısıymış bu hobinin zamanında önde gelenlerinden biriymiş ama 46 yaşında kendini fazla yorduğu için kalp krizinden vefat etmiş. Babamla ne zaman balık tutmaya gitsek veya balık konuşsak mutlaka dedeme de gelir muhabbet. Sanki dedem bizimleymiş gibi her avda 3 kişi gibi hissederiz.Babam onu kaybettiğinde 10 yaşındaymış ve babamın özlemini onun kadar olmasa da ben de hala yaşıyorum. Hala onun malzemelerini karıştırırım ve garip bir heyecan duyarım aynı zamanda da hüzünlenirim. Teşekkür ederim tekrar çok güzel anlatmışsınız. Dedenize Allah uzun ömürler versin çok şanslısınız böyle güzel anılara sahip olduğunuz için
çok güzel.. bence de çok güzel bir yazı olmuş elinize sağlık Allah uzun ömürler versin dedeye de..benim malesef dedemle yada babamla böyle bir paylaşımım olmadı hayatım boyunca kısmet olmadı bu da biraz duygulandırdı beni yazı için teşekkürler..
inanılmaz duygulandım... aklıma hemen hemen hiçbişey paylaşamadığımız ismimin asıl sahibi dedem namı diğer HAKKI ÇAVUŞ geldi ve burkuldum gerçekten... bi kaç yıl önce babam söyledi, seni şimdi böyle görseydi çok sevinirdi, çok duygulanırdı, sen en sevdiği torunuydun diye... o günde çok burkulmuştum... ruhu şad olsun mekanı cennet bahçesi olsun inşallah... abi dedenin kıymetini bildiğine eminim, yerinde olsam bu günlerin hakkını verir onunla bol vakit geçirmeye bakardım... Allah sağlık dolu amel dolu uzun ömürler versin inşallah... ne mutlu sana... büyüklerimiz onlar bizim, atalarımız, onların rızaları bir nevi yaratan rızası... Allah başımızdan eksik etmesin onları...
Bu yazinin anlattiklari cogumuzun yasadiklarinin benzeri olsa gerek,benide dedem kara avina gotururdu,ben onunla ava gidecegime aksam soz verir,sabah uyku agir gelir cogu zaman onun cagirmalarina cevab vermez,uyuyor numarasi yapardim..
Nostalji yaptık hepimiz yazıyı okurken. Hepimizi aldı bir yerlere götürdü. Benim de kara avcılığı hatıralarım bar babamla. Ben (53), babam (84) ve dedem (çok az hatırlıyorum 1962 de vefat etmiş) Küçük Çamlıcanın yerlisiyiz. Anne tarafım da Sarıgazi (şimdi Sancaktepe) 'dendir. Ben ilkokula giderken Fileli Fişek torbasını omuzuma astığım zaman püskülleri yere değer, zaman zaman da , belime kadar kara bata çıka babamın peşinden giderdim. yarım saat bilemedin kırkbeş dakika dolaşır 6-7 çulluk alır dönerdik. Şimdi oğluma (17) balık tutmayı , zıpkın kullanmayı öğretmenin ve birlikte avlanmanın keyfini yaşıyorum. Çocuklarımızı, hiçbir zaman yasaklarla büyütmemeliyiz. Eğiterek ve paylaşarak artılarını eksilerini göstererek yaşama hazırlamalıyız. Motora binmeyi de ben 48 yaşımda başladım , ama şimdi çocuklarımı teşvik ediyorum. Kızım binmiyor ama oğlum da kasksız ve montsuz bir metre bile sürmez. Bu arada 4 kuşaktır da aynı mekanda traş olmaktayız. Üsküdar'a bağlı Bulgurlu semtinde bir berber dükkanı var. Dedem (rahmetli) Babam, Ben ve oğlum. Herkesin bir anısı var velhasıl. Sevgiyle kalın
Murat Abi ellerine sağlık. Çok güzel bir yazı olmuş. Sonuna kadar bir çırpıda okudum. Allah dedeye uzun ömürler versin.
Murat Abi oyle guzel bir yaziydiki; duygulanarak okudum acikcasi. Allah dedene uzun omurler versin,ellerinden operim atamin Rastgele insallah...
Müthiş bir yazı ellerinde yüreğine sağlık.. İnsanın tüm hayatı çocukluğunda şekilleniyor işte.. Ne verirsen onu alıyor.. Benim de ilk balığa gidişim 5 yaşımda dayımın teklifiyle başladı.. İstanbul Kaynarca iskelesinden çinekop tutmuştuk.. benim görevim midye bulmaktı, ellerimin kesikleri, açamadığım midyeler, yediğim fırçalar.. oltadan çıkan ilk çinekopa aşık oldum, daha ilkokuldayken de Ankarada Saimekadından çıkar, Eryamanda Susuz Göle (şimdiki adıyla Göksu) giderdik... Şimdi kendi çocuğum olsun diye dört gözle bekliyorum..
