Kabuklu yumuşakça olarak adlandırılan, Mytilus galloprovincialis familyasından çiftçenetli canlılardandır. Kabuk rengi, siyah-kahve-bordo tonlarında olabilir. Yöresel olarak kıllı midye veya kara midye olarak adlandırılırlar. İçindeki eti, kirli sarı görünümde ve yumuşaktır. Kabuklu bir canlı olmasına karşın yumuşakça olarak adlandırılmasının sebebi, bu yumuşak yapıdaki etidir. Su içinde statik olan yerlere, salgıladığı yapışkan lifler vasıtası ile yapışır ve yaşamını sürdürür. İskele ayakları, su içindeki dubalar, şamandıralar, kayalar, yosunlu taşlar ve daha bir çok sabit nesne, midyelerin yaşam alanlarını oluştururlar. Kabuklarını hafif açarak, planktonlarla beslenirler. Yaz mevsiminde üremeye geçen midyelerin yavruları, ebeveynlerinin solungaçlarına yapışarak yaşamlarına başlarlar. Bazı türlerini fotoğraflarıyla tanımak gerekirse:
Midyeyi, yukarıdada bahsettiğimiz gibi, statik olan her yerde bulmak mümkündür. İskele ayaklarında, kayalıklarda, denizdeki şamandıra ve dubalarda midye görebilir ve yem olarak kullanmak amacı ile, elinizle bulunduğu yerden kopararak kullanabilirsiniz. Denizde sandalla açılıyorsanız, rotanız üzerindeki bir dubaya yanaşarak, onun üzerinden de elinizle kopararak alabilirsiniz. Kıyıdan avlanıyorsanız ve midyeler biraz derinde görünüyorsa, suya girerek, yine elinizle koparmak sureti ile toplayabilirsiniz. Hemen hemen tüm balıkçılarda, kabuklarından çıkarılmış midye bulmak da mümkündür. Ama her yerde bulabileceğiniz midye için, bizce masraf etmenize gerek yoktur. Midyeyi yemek amaçlı olarak sudan çıkaranlar ya da bu işin ticaretini yapanlar, genellikle ellerine eldiven takarlar. Bunun nedeni, midye kabuklarının elleri kesmesidir. Ancak yem olarak çıkarılacak az miktarda midye için, eldiven kullanmaya gerek yoktur.
Midye, kendine yakın olan akrabaları gibi, hemen hiçbir balığın hayır demeyeceği, denizlerde de çokça bulunduğundan, balıkların alışkın olduğu bir yemdir. Midye ile genellikle, verimli avlar yapılır. Özellikle izmarit, ispari, mezgit, lüfer, kırlangıç, istavrit, mırmır, çipura, karagöz, mercan balıklarının sevdiği bir yem olmakla birlikte, şimdi adını sayamayacağımız daha pek çok balığın gözdesidir.
Midye sudan ilk çıkarıldığında, yandaki görünümdedir. Üzerinde küçük ve kurumuş yosun parçaçıkları, kristalleşmiş tuz parçaları görülebilir. Bazı kum midyelerinin içinden, minik inciler de çıkabilir. Ancak elbette bu incilerin değeri yoktur.
Midyemizi açmak için, öncelikle, elimize aldığımız midyemizi, üst kapağından bastırıp, alt kapağın üzerinden kaydırmak sureti ile ileri doğru ittirip, iki kapağın arasını biraz açarız. Elbette, bu işlemden sonra midye kabuğu henüz tamamen açılmış olmayacaktır.
Midye kabuğunun ağız kısmına doğru, sinirsi lifler vardır. Bu lifleri kesip koparmadan, midye kabuklarını açmak mümkün değildir. O nedenle çakımızı, daha önce açmış olduğumuz aralıktan içeri sokarak, ağız kısmına doğru iki kapağın arasından aşağı kaydırır ve sinirimsi lifleri keseriz.
Bu lifler, midyenin, suyun içinde kabuklarını aralamasını ve planktonlarla beslenebilmesini sağlar. Kısacası kas görevi görürler. Bu nedenle de sert olurlar. Yanda da göreceğiniz üzere, bu lifleri kesmek için, çakımızı aşağı kadar indirir ve alt lifleri keserek kabuğu hafif açma işlemini tamamlamış oluruz.
Aşağıdaki lifleri kestikten sonra, bir de yukarıdaki lifleri kesmemiz gerekmektedir. Yukarıdaki lifleri de kestikten sonra, iki kabuk açılacaktır. Şayet bütün bir midye kullanmak istiyorsak, bu aşamada, iki kabuğun birbirinden tamamen ayrılmamasına dikkat etmeliyiz.
Kabuklar açıldığında yandaki gibi olmalıdır. Yukarıda da bahsettiğimiz gibi iki kabuğun tamamen ayrılmaması demek, bütün bir yem kullanma şansımızın yok olması demektir. Çünkü iki ayrı kabuktan alınacak midyelerin, bir iğneye birlikte takılmaları oldukça zordur.
İki kabuk açıldıktan sonra, üstteki etli kısmı, çakı yardımı ile kenarlarındaki sinirsi dokuyu kaldırarak kabuğundan kurtarır ve diğer kabuktaki midyenin üzerine alırız.
Alttaki midyenin de kenarlarındaki sinirsi dokuyu çakımızla kabuğundan kurtardıktan sonra, işlemimiz tamamlanmış olacaktır. Bu yanlarda bulunan sinirsi dokular, az sonra da göreceğiniz üzere, midyeyi iğneye takarken bize çok yardımcı olacaktır.
Bu da midyemizin, kabuklarından tamamen ayrılmış hali. Midyemizi kabuklarından tamamen ayırdıktan sonra, görünümü yandaki gibi olacaktır. Midyeyi, iğneye bütün olarak takmak çok güçtür. Çabuk dağılan bir yem olduğundan, genellikle de bütün olarak kullanılması tercih edilmez. Ve tabi kurnaz balıklar, bütün olarak takılmış midyeyi, rahat dağıldığından, çok çabuk kaçırırlar.
Bütün olan midyemizi, izmarit, mercan, karagöz, mırmı gibi balıkların yutabileceği şekilde, ufak parçalara ayırırız. İğnemizin büyüklüğüne göre, iki ya da dört parçaya ayırarak kullanabiliriz. Midyelerimizi, bir gazete kağıdına koyarak sularını çektirmek ve biraz kurumalarını sağlamak, iğneye takma aşamasında bizim için kolaylık olacaktır.
Daha önce de sözünü ettiğimiz gibi midye, iğneye takılması zor, çabuk dağılan ve balıkların rahatlıkla aşırdıkları bir yemdir. Yemi sağlamlamak için, sinirsi dokulardan faydalanırız. İlk önce midyenin kirli sarı renkteki etli kısmı iğnemize geçiririz.
Etli kısmı iğnemize taktıktan sonra, sinirsi dokuları, eğer biraz da uzunsa, iğneye taktığımız etli kısmında üzerinden dolayarak, helezon şeklinde iğnemize geçiririz. Bu şekilde, hem balığın yemi kolay aşırmasını, hem de yemin dağılmamasını sağlamış oluruz.
Ve gördüğünüz gibi, oltamız suya atılmaya hazır. Bu sinirsi dokular hakkında bir bilgiyi daha aktarmakta fayda var. Yem olarak kurt kullananlar için, midyelerin içindeki bu sinirsi dokular, kurt yerine de kullanılabilir. Çünkü hem renk, hem de şekil itibari ile kurda çok benzemektedir. Pek çok balıkçı, bu sinirsi dokuları kurt yerine kullanmakta ve balıklar buna aldanmaktadır.
Midye, elbetteki her yem gibi, taze olarak kullanıldığında daha verimlidir. Ancak elimizde midye kaldı ise bunları nasıl muhafaza edeceğimiz de önemli bir konudur. Şayet midyeyi satın aldıysak ve ertesi gün kullanacaksak, buzdolabının serin bir yerine poşeti ile birlikte koymak yeterli olacaktır. Ertesi gün için, herhangi bir bozulma olmadan kullanabiliriz. Uzun süre saklamak istediğimiz midyeleri ise, buzluğa atarak muhafaza edebiliriz. Balığa gideceğimiz gün yanımıza alarak, çözüldükten sonra kullanabiliriz. Ancak ilk haline göre, daha fazla dağılan bir yapıda olacaktır.
Midyeleri, kurutarak kullanmak da mümkündür. Kurutulmuş midyeler de, tazesi kadar olmasa bile, oldukça verimlidir. Midyelerimizi kurutmak için, öncelikle açık alanda (balkon, bahçe v.s.) gazete kağıdı üzerine sereriz. Ardından midyelerimizi bir güzel tuzlarız. tuzladığımız midyeleri, tamamen kuruyana kadar açık alanda bekletiriz. Tuzlanarak kurutulmuş bu midyeler, hem kokusunu, hem de rengini muhafaza edecek, iğneye takılmaları da kolay olacaktır.