Bir Depremin Rüyası

Cumartesi gecesi uykusuzluk ve haftanın yorgunluğu üzerime çökmüş, yağan yağmur sesi ile birlikte yorgunluğun mahmurluğu göz kapaklarıma kadar işlemişti. Bu yorgunlukla uzandığım yerde uyumam uzun sürmemiş rûyalar alemindeki yolculuğuma başlamıştım.

Manisa lı olanlar eski halini bilirler güzel memleketimin. 80 li yılların sonuna kadar bir çok mahallesi yer ev olan Manisa, bu dönemden sonra büyük ve hızlı bir değişim sürecine girmiş ve bu yer evler yıkılarak yerini 5-6-7 katlı binalara bırakmaya başlamıştır.

Bizimde bir dönem oturmuş olduğumuz mustakil evimiz baba dedemlerden kalmış ve babamın yakın bir arkadaşı tarafından yıkılarak şu anki halini almıştır. Yorgun ve bitkin olan 3 ayrı bölümden oluşup amcamlarla aynı bahçeyi paylaştığımız, bahçesinde, leylak ağaçlarının, asmaların, yemiş ve meyva ağaçlarının bulunduğu mustekil evimizi, o zamanlarda ki mahalle maçlarını, komşulukları dostlukları halâ özlerim. Ben şu anda o müstakil evimizin yerini alan apartmanın son katında yani 5. katta oturmaktayım.

O gece uyuduğumda gördüğüm rûya da şu anda oturmakta olduğum yukarıda da bahsettim evimizdeydim. 5. kat salıncak gibi sallanıyordu rûyam da. Her eşya yerlere düşüyor, ben Arda ya, Eşim Kaan a sarılmış çocuklarımıza zarar
gelmemesi için ne yapabiliriz diye düşünceden düşünceye dalıyorduk. Kan ter içinde kalmıştım. Buz gibi ter atıyor, bir yandan da evi inşaa eden Babamın arkadaşına dualar ediyordum, nasıl bu kadar dayanıklı bir bina inşaa ettiğini
düşünerek. Çünki ciddi anlamda bina sağa doğru yattığında biz sağa doğru kaymamak için bir şeylere tutunmaya çalışıyorduk. Gözlerim deki korkuyu eşime yansıtmamaya çalışıyor, az sonra sarsıntının duracağını söyleyerek ona
güven vermeyi istiyordum. Bir ara gözüm televizyona gittiğinde sarsıntı ile kayarak üzerime doğru geldiğini gördüğüm anda müthiş bir korku ile uyandım.





Gözlerimi açtığımda Bodrum kıyılarında, 6-8 hava da açığa çıkamadığımız için yanaştığımız bir kıyıdaki teknenin kamarasında olduğumu anladım
Kalkıp dışaıya baktığımda delicesine yağmur yağıyordu. Kaptan kamara da oturduğu yerde uyumuş, Erol abi ise onun yanında korku dolu gözlerle dalgaların durmasını bekliyordu. Mehmet abi ve benim ne işim var sizinle balıkta şu anda sıcacık yatağımda uyuyor olabilirdim düşüncelerini bizimle paylaşmasa da hissettiğimiz sevgili Özgür abinin de uyuduğunu gördüm. Zafer de az önce dışarıya çıkmış bardaktan dmkülürcesine yağan yağmurdan tentenin altında
korunmaya çalışarak, etrafı izlemekteydi. Zafer in yanına çıkarak havanın öğlen 12 gibi yatacağını ancak o saatlerde yağmurun daha da artacağını söyledim. Zafer'in balık misali ıslanmış olmasına rağmen, yağmur önemli
değil, hava yatsın dalga dursun biz yerimize gidelim sözleri beni şaşırtıyor, o ara çalan telefonuma bakmak için kamara ya geriye dönüyordum. Eşim arıyor avın nasıl geçtiğini Manisa da çok fazla yağmur yağdığını söylüyordu.
Bodrum un günlük güneşlik yaz havasında olduğunu!!! söyleyip telefonu kapatark yeniden dışarıya çıktım. Yaümurluğu giydikten sonra elime oltamı alıp oturacak bir tabure buldum. Mamunu iğnelere takıp saldım denize. Attım denize gitsin boğazına...


Beklemelerim sonuç vermiyor, ufak vuruşları kıyıda 1mt yi aşan dalgalar nedeniyle hissedemediğimden sadece balığı yemliyordum. Bu arada Kaptan uyanmış kamara dan bizi izliyordu. Bir ara yağmur öylesine hızlandı, rüzgar öyle
şiddetini arttırdı ki, 30 metre ilerimizi göremez hale geldik. Ayakkabılarımızın içi su ile dolmuş, belimizden aşağısı tamamen ıslanmıştı. Bizim ise tek derdimiz halâ dalganın durması derya nın sakinleşmesiydi. Saat 10,30 gibi kaptana yerimizi değiştirerek 100-150 metre ilerideki bir başka yere gitmemizi rica ettim.
Yerimizi değiştirdikten sonra attığım oltada çok ince bir vuruş oldu. Tasmalamamla birlikte yakaladığımın bir çipura olduğu kafa atışlarından belliydi. İkinci avlak yerimiz verimli olacağa benziyordu. Fakat dalgalar ve yağan
yağmur bize engel olmaya devam ederken bizim aklımız açık denizdeki avlak yerimizdeydi.
Saat 11.30 civarında deniz yumuşamaya yağmur azalmaya başlamıştı.
Kaptana hava yatacak çıkalım mı artık dediğimde yok bu hava yatmaz dedi. Hava 4-6 civarındaydı. Biz gidelim yatmazsa yarım saat bir saat avlanır döneriz dedim. Ancak biliyordum ki hava yatacaktı. Saat 12.30 gibi yerimize
vardığımız da deniz tabiri caiz ise süt liman olmuş, güneş ise gözlerimizi alır hale gelmişti.



Bir çipura iki çipura, antenli mercan, levrek, izmarit, sarı kanat derken, günün sonunda her kes dilediği kadar balığını yakalamış, haftanın stresini Bodrum açıklarında bırakıp, yeni haftaya dinlenmiş bir kafa ile başlamaya hazır hale gelmişti.

Denizin her halini görmüştük. Bardaktan dökülürcesine yağıp 30 metre önümüzü dahi göstermeyen yağmur, ayakta zor durmamıza neden olan rüzgar, müthiş dalgalar, ardından süt liman deniz, gözlerimizi alan güneş, caretta caretta ile tanışmamız, 50 metre ilerimizde denizin üzerinde zıplayan Lambuka sürüleri... Daha ne isteyelim diyemedik belki de nankörlük ederek aşağıdakileri de aldık.


Resimlerimiz az olsa da hikayesi fazla oldu sanırım. Umarım keyifle okumuş, o anları, kendi anılarınızla birleştirip yeni avlara doğru yol almaya başlamışsınızdır. Resimler az olsa da paylaşalım..

 

Herkesin gönlünce bir av yaşamasını dilerim.

 

Hey maşallah Serdarım destan gibi olmuş kardeşim ellerinize sağlık hiç göndermiyon yanlız hep bana hep bana olmaz yani

 

Güzel bir hikayeydi.
Bir başkasına göre zulüm olabilecek bu anı, bizler için ne büyük keyif değilmi

Daha güzel hikayelerle darısı başımıza diyelim.

 

sende az rahatsız değilsin Serdarım ...tebrik eder gözlerinden öperim ...darısı biz rahatsızların başına

 

çok güzel bir hikaye anlatım roman balıklarda az falan değil hani bize ayak yapma daha güzel avlarda daha güzel rüyalarda ve güzel hikayelerinde görüşmek dileği ile tebrikler manisa team

 

Balıkları yarmışsın gene Serdar...

 

Zahmetli ve bir o kadar da heyecanlı keyifli bir av olmuş tebrikler.

 

şimdi bu yapılırmı be serdar şurda sezonun açılmasına bir kaç gün kalmışken bu balıklarıda gözümüze sokmak elbet bizde birgün çupra yakalarız tebrikler serdar güzel bir av olmuş