Adnan ağabeyin bana “yarın gel rafları sök” dediğinde ona “neden” diye sormuştum ama o an şimdi konuşamam caddede trafikteyim, yarın sabah gel konuşuruz demişti. Erkenden Adnan ağabeyin dükkânına gittim. Kapıdan içeri girdiğimde beni gülerek karşıladı. “Talip kardeşim ben butik açmaktan vaz geçtim, lokanta açmaya karar verdim” dedi! Tabi benim diyecek bir şeyim kalmadı ve rafların hepsini söktük. Dükkân yüz elli metrekare giriş ve yüz elli metrekare bodrum olmak üzere toplam üç yüz metrekare ve Sefaköy’ün ana caddesi üzerindeydi. Bodrumu mutfak ve erzak deposu için kullanmayı düşündüğü için rafların bir kısmını oraya yeniden monta ettim. Kalanları da dükkânıma taşıdım. Bana yeni tezgâh siparişleri verdi ve ben süratle tezgâhları yaparken, Adnan ağabey diğer işleri yaptırıyordu. Para bol ve peşin! Esnaf; elektrikçi, sucu, alüminyumcu, boyacı, kalebodurcu, nalbur adeta bayram yapıyordu! Şaşkınlık içinde hem çalışıyor hem ortaya ne çıkacak diye bekliyorduk. Lokantanın alt yapısı hazırlandı, çalışacak elemanlar işe alındı. Çanak çömlek, kap kacak, çatal kaşık bıçak, hepsi genç kızların özenip alamadığı en pahalı çeyizlik takımlardandı! Ekmek sepetleri dahi orijinaldi. Yemek tabakları ve servis tabakları hemen hemen aynı boydaydı! Buzdolapları, fırınlar, televizyon hepsi peşin parayla alındı. Tuvalet bile beş yıldızlı konfora sahipti! 15 metrelik “kardelen lokantası” tabelası dükkânın üzerine asılmıştı. Daha lokanta açılmadan bir takım karanlık adamlar peyda olmuş lokantanın ismi için huzursuzluk yaratmaya başlamışlardı. Neymiş efendim onlarda aynı isimle lokanta açacaklarmış. Adnan ağabey uzun zaman önce Sefaköy’den Alanya’ya taşınmış ve babası bir süre önce rahmetli olunca tekrar geri dönme hesapları yapmış. Dükkân babadan kalma ve kız kardeşleri ile ortaktı. Tabi bunun gibi bir sürü gayri mülk babadan kalmış ama zaman içinde satıla satıla elde bu dükkân ve birkaç daire kalmıştı! Lokanta sulu yemek üzerine olduğu için ismi “Kardelen lokantası” olmuştu. Ama huzursuzluk yapan karanlık adamlarla, yeni döndüğü baba toprağında gerilim yaşamamak için; tabelayı indirdi ve yerine “Pizza patio” yazdırdı. Hadi dedi bu isimde de bir yer açsınlar! Sulu yemek üzerine kurulan tezgâhlara elektrikli pizza fırınları ilave edildi ve hatta bunun yanına yine elektrikli lahmacun fırını da ilave edildi. Açılış günü yaklaşıyor ve ben hemen hemen her gün lokantaya bir eksik var mı diye uğruyordum. Açılış 15 Temmuz 1998 günü yapılacaktı ve ben 14 Temmuz gecesi saat 23.00 gibi başka bir işten dönüşümde açık gördüğüm lokantaya bir uğrayayım dedim. Adnan ağabey beni görünce “seni Allah gönderdi bizde seni arıyorduk” dedi. Hayrola ne oldu dedim. Bana "fırınlar yanmıyor havalandırma sorunumuz var" dedi. Fırınları sonradan bodruma koymaya karar verdikleri için havalandırma işini hesap etmemişler. Dükkândan iltiyi ve eksik olan takımları alıp tekrar lokantaya geldim. Alelacele fırınların hava alması için bodruma açılan yerdeki pencerelerden kaynakla iki delik açtım. Sabah ilk işim mahalledeki havalandırmacıyı alıp lokantaya gitmek oldu! Adnan ağabey havalandırmacıya iyi bir para karşılığında sipariş vermişti. Her şeyi peşin parayla açılan bu lokantanın ilk borçla yaptırdığı bu iş olmuştu diyebilirim. (Bu borcun ödemesi öyle bir zamanda gelecekti ki Adnan ağabey rotayı burada şaşıracak ve çaresizlik içinde kıvranacaktı…) Her şeye rağmen 15 Temmuz 1998 günü mükemmel bir açılış olmuş lokanta dolup taşmıştı. Ben yine başka bir işten erken çıkmış ve lokantaya gelmiştim. İnsanların lokantayı doldurduğunu görmek beni çok sevindirmişti... Adnan ağabeyi yüzü gülerken bırakmıştım ama “davulun sesi uzaktan hoş gelir” Şimdi başından geçmeyene ben ne desem boş gelir…! Benim işim baba mesleğim olan “demircilik”; ustayım yani! Ferforje, çelik çatı, kapı pencere balkon, masa, yangın merdiveni daha doğrusu ustalık isteyen her şey, bir başka özelliğim ise arıza nerede olursa olsun anlarım! lokantadaki arızaların ne olduğunu size anlatmaya devam edeceğim. Belki bu işi yapmak isteyenlere bir faydam olur… Ayrıca demircinin nasıl pizzacıya tepeden müdür olduğunu öğreneceksiniz! Hele bir yarın gece olsun selamlar… M.Talip Girgin
Hepinizi seviyorum arkadaşlar. Sabah 06,30 da yattım. öğlen kalktım. Bugünkü işler için çarşıya çıkacağım. Akşama görüşürüz. Bu sayede her şeyi tekrar yaşıyorum. Selamlar...
Ticaret zordur vesselam .. Ama İyi de Talip Abi ben bir kitaba başladım mı tuvalete bile elimde kitapla girer okurum ve kitap bitene kadar uyumam hep ve devamlı okurum oldu mu şimdi bu bekleyiş
Yazacağım kardeşim... Tamam yazıya hemen başlamakla hata yaptım keşke bitiripte yayınlasaydım Selamlar...
