Deniz, seni çok seviyorum.:):):)

Çok teşekkürler,
Sevgili Osman kardeşim,
Sizlerin sevgi ve saygınız, her şeye değer, Hoşçakal.

 

işte sözün bittigi yer abi, valla süpersin

 

Sevgili Ercan kardeşim,
İlk başta , sana çok teşekkür ederim,
Önemli olan, birbirimize, sevgi, saygı ve hoşgörülü olmak,
Sonrada balık tutmak, ve paylaşmak,
Sevgili Ercan nedendir bilmem burada sizlerin aranızda, kendimi
çok huzurlu ve mutlu hissediyorum.
hoşçakalın.

 

sevgili orhan amca yaşadıgınız gibi anlatmışsınız DENIZI tebrik ediyorum.bir denız sevdalısı olarak.DENIZIN GÖLGESİ DÜŞMÜŞ GENÇLİGİMİN ÜZERİNE DİORUM.hoşcakalın sevgiyle kalın.

 

Sevgili Gökhan,
Çok teşekkür ederim,Deniz benim için çok onemli, ben İstanbul,
Yenikapı, Kumkapıda çocukluğumu geçirdim, sene 1956-57-58
o zamanlar istanbul'da at arabaları vardı, at arabaları iki türlü idi,
tek atlılar, çift atlılar, çift atlı ararabaların arkasından bir metre
uzunluğun bir ağaç direk uzantısı olurdu, bu arabalara oklu (kömür taşırlardı)
at arabası denilirdi, benim anlatmak istediğim, arabanın bir metre arkasından,
çıkan,çok uzun bir yekpare ağacın iki atın ortasından uzanarak, arabanın
alt tarafından gelip arka tarafından uzanan bir kavak ağacı gibi
bir kalas. işte bu kalasın üzerine oturur, at arabacısının görmemesi
için saklanarak, mahallemiz Fatih'ten Yenikapıya kadar giderdik,
orada hemen denize girerdik, aynı zamanda sandallar kiraya verilirdi,
karnımız acıkıncada, denize dalar, kayalara yapışmış midyeleri şökerek
çıkartıp, bir peynir tenekesi kapağında, altına ateş yakarak, midyeleri
pişirir, evden getirdiğimiz ekmekle yerdik, midteler pişerken suları akar
ve kendiliğinden ağızları açılırdı, birazda tuz atarak ekmek arası yapardık,
saatlerce yüzup sonrada tekrar bir araba bulup eve yola koyulurduk,
tabi akşam babamız gelincede kulaklarımız çekilirdi,
İşte deniz deyince, beni aldı nerelere, yarım asır geriye götürmüş.
tekrar görüşmek üzere. Hoşçakal.

 

sevgili orhan amca sizde kendimi görüyorum.denızden hiç uzak kalmadım dalgaların kıyıya vurdugu yerde gözümü açtım 26 yaşındayım ve hala o dalgalar bir anne şevkatıyle her sabah uyandıgımda her gece yatmadan önce yüzümü okşuyor.denızden en fazla bir ay uzak kaldım oda mecburıyetten askerligim sebebiyle acemi birligim ankaraydı..psikolojim bozuldu bir ayda hep dua ettım istanbul çıkması için..bir ay sonra usta birligim istanbula çıktı bu haber pisikolojımın düzelmesini sagladı işte denıze gidiorum die havalara uçuyordum sevinçten resmen aglıyordumhayat süprizlerle dolu orhan amca siz bir buyuk olarak bunu daha iyi bilirsinizdune kadar 7 metre bir tekne pazarlıgı yapıodum cok sevinçliydim.artık buyuk bir teknem oluyordu 4 metre fiber den kurtuluyodum artık denızde yatabilecektimistedigim kadar denızde kalabilecektımhayallerim yıkıldı orhan amca bugun tekne almam gerekirken bir cep telefonu ve güvenlik sistemleri bayısı aldım hemde 3 gündür rüyalarıma giren bir işi hiç beklenmedik bir zamandabu yazımı ise şimdi yenı iş yerımden yazıyorum karşımda televizyonda şu yabancı bir balık kanalı var biliyorsunuzdur belki keltoş bir adam ve sürekli balık tutuyor kıskandıracak şekildecekiyor kuzuları palamutları lagoslarıüzülsemmi sevinsemmi bilmiorum orhan amca hayallerim 7 metre kamaralı güzel bir tekneydi ama allah verdi 20 metrekare bir dükkan bir an önce emekli olma hayalleri içerisindeyımdenızı özledim senı seviyorum orhan amca.herşey gönlünce olsun livarın boş kalmasın hoşçakalın sevgiyle kalın yuzunuzden gülücük hiç eksik olmasın

 

herkeze selamlar.ben daha yeni üyeyim ama forumdan herkesin bilgilerini kapmaya çalışıyorum.bu arada orhan abi seni şahsen gördüm ama sivriceye gelip tanışmak isterim zaten ayvacık tayım.sana çırak olayım abiii

 

Sevgili Murat kardeşim,
Tabi neden olmasın, Sivrice'ye gel beklerim,
seni Ayvacıkta nasıl bulucam.

 

orhan abi mobilyacı murat dedin mi bilmeyen yoktur.ayrıca telefonum 0 545 252 26 04 bende çok tanışmak isterim.saygılar....

 

küçüktüm en büyük tutkumdu balık tutmak. mezgit yakalardık kasım sonlarında kilo kilo. izmarit gelirdi, kefal yakalardık. hava güzelse zargana, ispari. aralarda kırlangıç gelirdi oltama. pisi çok vardı o zamanlar, zargana takımıyla aldığımı hatırlarım. aynı zargana takımına çinekoplar atlardı. istavritte atlardı o takıma. geceleri taşlardan el oltasıyla eşkina, iskorpit tutardık. balık boldu, şansımda vardı. aynı dönemlerde sabah 5te günün ilk ışıklarıyla gümüş süzmeye girerdik suya. sonraları ne olduysa birbirimizden koptuk. unutmuştum o güzel anları, nasıl mutlu olduğumu birşeyler yakalayınca. bu ayrılık bana dersimi verdi şimdi yine kıyılardayım yağmur çamur dinlemeden.

o zamanlar sizler gibi amcalar olurdu etrafımda olta atan. onlardan birşeyler kapmaya çalışırdık devamlı. kimileri ile iyi iletişim kurardık kimileri çok aksi olurdu. canını verir sırrını vermezdi. siz onlardan biri değilsiniz yazılarınızın ve raporlarınızın sıkı takipçilerindenim. aynı şekilde vedat amcanında. iyiki varsınız

 

Çok teşekkür ederim,
Sevgili Hüseyin kardeşim, herşey geride kaldı, o insanlar yok artık,
ama böyle oldu diye bizlerinde yanlışları yapmamız doğru değil,
bende kendime göre yanlış yapmamaya çalışıyorum, her şeyden
evvel sevdiklerime, dostlarıma ve kardeşlerime, bilgiğim kadarı ile,
tecrübelerim ve uygularımı aktarmaktan zevk duyuyorum ve
çok mutluyum, tabi bu arada, kimsenin kalbini kıramam, kimseyi
rendice edemem, başkalarının yanında küçük düşürmeye kalkmam,
ama bana aynı şekilde, defalarca bunları yapanıda, ölünceye kadar
affetmem, herkez kendinden sorumludur. bende inanıyorumki
bir gün gelecek, gene herşey çok güzel olacak. hoşçakalın.

 

sevgili orhan abi

sevgili orhan abi

yazınızı gözlerim dolarak okudum bir insan ancak bu kadar güzel anlatabilir denize olan sevdasını inanın bizlerde buy düşüncede ve bu sevdaya tutkun insanlarız umarım sevgilinizden asla ayrı kalmazsınız

 

Sevgili Cesur kardeşim,
Çok teşekkür ederim, Bu kara sevda hiç bir şeye benzemiyor,
Bana göre şöyle oluyor, insan öyle bir noktaya geliyorki,
önünde iki seçenek var, biri, daha çok çalışmak, daha çok zengin olmak,
daha çok hırs, daha çok mücadele ve yanlız kalmış hasta bir insan,
Diğer yol ise, Bana göre, babalık vazifesini yapmış, çocuklarını birer meslek sahibi yapana kadar uğraşmış, bu asil görevimi tamamladıktan sonra eşim
ile bir karar verdik, Sivricede yaşayacağız, ben denizde balık tutacağım, oda bahçede ağaçlar, çiçekler ve bitkilerle , otlarla uğraşacak, bu ararada
köy çocukların yabancı dilde dersler verecek, işye boyle bir yolu seçtik.
bende denizime kavuşmuş oldum, allah kısmet ederse ölünceye kadar
denizde olmak istiyorum.
Burada Sivrice'de yaşamaktan çok mutluyum burada çok güzel kalıcı dostluklar
edindim. emekliliğimi geçiriyorum.hoşçakalın.

 

Sevgili Ercan kardeşim bu güzel övgülerinin benim için çok değeri var ben seni gene burada görmek isterim nerelerdesin sevgili kardeşim bak ben öyle vaya böyle burada 4. senemi doldurmuşum, senden bir haber almak istiyorum, sevgiler hoiçakal.

 

Orhan abi söylediklerine katılmamak mümkün değil, ben bile daha bu yaşımda denizi görmeden yaşayamayanlardanım. Evim deniz kenarında değil denize yarım saat uzak fakat denize olan sevdam çok büyük.

Şimdiden ege denizi kıyılarında bir ev bulup orda yaşamak istiyorum, işim buna müsait psikolojik olarakda kendimi hazırlarsam eğer deniz kıyısında bir yerde yaşamak isterim.

Evet bunu bizim yaşlı bir amcamızda anlatmıştı. Midyeleri tenekenin içine doldurup deniz suyunda pişirirlermiş bana da çok ilginç gelmişti.

 

Günaydın Orhan Abi ,
Mersinde bir yayladayım . Kasvetli bir hava var , belki kar bile yağabilir . Havanın ağırlığı çöküyorken üstüme , bir çay doldurdum bardağıma . Sonra açtım balıkavı.net i , tıkladım paylaşımına .....

Ne kasvet kaldı , ne ağırlık , kuş gibi oldum , hava ise aydınlık ....

TEŞEKKÜR EDERİM ....