Levrek Gezgini (Pijamalı At-Çekçi)

Avın video kısmı,

İyi seyirler,

http://tinypic.com/player.php?v=etdrf6&s=7




Raporun yazı ve resim kısmı :

Ne yapmalı, net etmeli?

Bu av hikayeyisinin başlangıcı bayram öncesinde başlıyor. Arkadaşım ne zaman görüşsek bayramda av planımın olup olmadığını sordu. Benimse gözüm hep hava durumundaydı. Ne yazık ki havalar benim için iyi gitmiyordu. Su daha soğumamış ve derinde ya da başka bölgelerde olan levrekler henüz harekete geçmemişti. Yatak yapmış levreklerin olduğunu bildiğim bir avlak da yoktu. Olanlardaysa hava koşullarına göre erişte v.b. yüzünden verim almak neredeyse olanaksızdı.

Bayram gitmeyeceğim İstanbuldayım, dedim arkadaşıma. Ama içim içimi yiyordu. Olay sadece levrek yakalamak değildi ancak boşa atacağını bilmek de çok kötü olacaktı.

Bayramda gitmedim. Hava tahminlerini 3-4 değişik bilgi kaynağından sürekli izledim. Ama nafile, hava soğumayacaktı.

Bu da bir ilk olsun o zaman dedim. Boşa atayım bu sefer de, belki dolu tutar. Yerimde duramıyordum.

Otobüs biletini satın aldığım gibi Cuma sabahı Altınouk'a gittim. Ayağımın tozuyla at-çek yaptım. Sıfır. Yöre amatörleri de tektük at-çeke itibar ediyordu. Ekmeğini bu işten kazanan bazı kıyı balıkçılarıyla karşılaştım. Onalar ne doğal ve de suni yemle avı ellerine sürüyorlardı.

Cuma akşamı bir karar vermem gerekti. Ya eve kös kös dönecektim ya da bilmediğim bir avlağa gidecektim.

Google Earth'den başladım araştırmaya. Sonunda avlağı Yeni Foça olarak belirledim. Burada tahminime göre su sıcak da olsa, nispeten bakir olduğuna inandığım birkaç bölgeye bir şekilde gidipat-çek yapacaktım. Cumartesi sabahı 10.00'da İzmir otobüsüne binip önce Yeni Foça kavşağında indim, sonra midibüsle aktarma yapıp öretmenevine yerleştim.







Ama Allah'ım. Nasıl güzel bir koy. Tesisler de öyle. TEsisin solunda kayalık bir alan, ortasında bir iskele ve sağında 5-6 dakikalık yürüme uzaklığında bir burun.





Bu manzara karşısında ilk planımı iptal edip buralarda deneme yapmaya karar verdim.

Cumartesi akşam suyunda bir gelişme olmadı. Sabah suyuna diyerek saatimi 06.00'ya kurup yattım.

Öyle yorulmuşum ki çalan alarm bile beni ava kaldıramadı. Alarmı kapattım.

Bir uyandım saat 06:40. Hemen yataktan akşamdan hazırladığım ekipmanla doğru iskeleye.

İskelenin sol kolunu denemeye başladım. Birkaç atıştan sonra sağ kolunda bir foşurtu duydum. Hemen sahteyi sağa fırlattım. Üç beş atıştan sonra ödülümü aldım. Bu, lüfer büyüklüğünde bir ispendekti. Sahteyi balıktan ayırmaksızın doğrudan klipsten çıkardım. Ve klasiğin küçüğünü taktım. Atışlara devam ettim. Sanırım 10-15 dakika sonra, bu sefer sarıkanat büyüklüğünde bir levrek palazı yakaladım. Atışlara birazdaha devam ettim.



Seansı sonlandırınca hemen odama bir koşu gidip fotoğraf makinemi alıp geldim ve balıkları suya canlı iade ettim. Onlar kendilerine gelemeyecek kadar olmadan suya kavuşmuşlardı. İçim daha da hafifledi. Bir süre sonra (kahvaltı yapmadan önce mi sonra mı hatırlamıyorum) iskeleyi incelemeye aldım. Her tarafta olağanüstü bir aterina popülasyonu vardı. Bu kadar emeğe ödüllendirildiğimi düşündüm.

Sonraki saatlerde birkaç zıpkıncı dalgıcı görünce (Zıpkıncı arkadaşlarım alınmasın. Onlar da başımın tacı. Oradakilerle de sohbet ettim. Biribirinden değerli insanlar. Deniz herkesin, ancak zıpkıncı avlasın veya avlamasın bir sonraki gün mera genelde bozuluyor) içim burkuldu.


Nitekim akşam seansını bir kenara bırakacak olursam pazartesi sabahı o aterinalara saldıran eden olmadı.

Beni bilenler belki sorarlar belki sormazlar. Hani avlakları gizliyordun. Yanıtım şudur : Eğer at-çek yaptığım yerde zıpkıncı arkadaşlarım avlanıyorsa diğer arkadaşlarım da avlansın. Durum eşitlensin.


Şu anda Aliağa'da beni İstanbul'a götürecek otobüsü bekliyorum.

Sağlıcakla kalın.

Ps : Ha gayret raporu senin iletinden sonra yetiştireyim dedim Turgay kardeşim)