Marmaris Koyunda Turna Avı

Sanatsal bir film izler gibi oldum. Eline sağlık

 

sana iyi bir kaptan lazım namık abi

 

Çiçek gibi dizmişsin abi, Tebrikler

 

Sevgili Namik Ustadim,

Gene insani hayretlere dusuren guzellikte, her satirinda gercek bir amator balikci sinmis, o kendine has muhtesem uslubunla ozledigimiz paylasimlardan biri. Rengarenk , yasadigi kadar yasatan bu paylasim icin cok tesekkur ederim.

Balon oltayi deneme cesaretini gostermen, sardalyalara ilaci bulman, Turnalara ahaliyle isbirligine girip olta sallayip, basarili olman ve butun bunlari sadece ve sadece olta atmak, denizle , balikla basbasa olmak ve onunla kendini ifade etmek adina yapiyor olman altini cizmeye calistigimiz gercek amator balikcinin butun o guzel ve yuksek ruhunu yansitiyor. Senin yazilarini okurken "iste gercek bir amator balikcilik Ustadi" demekten kendimi alamiyorum.

Tebrik ederim degerli dostum.Islerinde basarilar dilerim. Ama biraz basini kaldirda kendini ozletme.

 

tuur na laaar heeyyy

Bir çocuk düşündüm. Kendi dünyasında dalmış, bir köşede, bir “koy”da. Canla-başla oyun kuruyor. Yapıyor-bozuyor, kontrol ediyor. Düşünüyor. Dalıp-dalıp gidiyor. Dolduruyor ve boşaltıyor. Yer değiştiriyor. Bütün bunları büyük bir azim ve hevesle yeniden, yeniden yapıyor. Masum, dalgın, neşeli, hesapsız, cıvıl-cıvıl bir çocuk.

Bir ara “tom ve jerry” deki “tom” geldi aklıma. “icat”larını düşündüm. O yılmak bilmeyen alternatif üretme performansı geldi gözümün önüne. Yer-yer gülümsedim, yer-yer hüzünlendim. Tornavida, vida, balon, ip, matkap, bidon. Daha bir sürü alet ve edevat. Tıpkı tom gibi. Her seferinde yaralanan, mahkûm edilen, haşlanan, hırpalanan. Kızartılan, tepelenen, uçurulan bir tom. Fakat heyhat! Tom bu. Hiç pes eder mi, hiç yılgınlık gösterir mi, hiç muzipçe kararlılığından vazgeçer mi? Elbette hayır. Onun için ben kendimi hep tom’dan yana saydım. Hep, tom’un tarafını tuttum. O hep bekler, bekler, yine bekler. Günlerce sürse de bekler. Yirmi gün olsa da. Çünkü gayesi pek ulvi ve muteberdir.

Sonra, “robinson crusoe” u anımsadım. Bir ada, ıssız ve alternatifsiz. Bütün işlerin üstesinden tek başın gelmesi gerektiği acı gerçeğine rağmen yılmayan direnen ve nihayet zaferle kendine yeni bir dünya kuran koca robinson. Öyle ki, “yeni dünyanın” adamları kendini almaya geldiklerinde O, adasında kalmayı tercih etmiş, onlarla gitmemiş. O, yeniden ve yeniden hayatı okumuş ve ona bir değer daha katmış kendi adasında. Olabildiğince geniş, ucu bucağı olmayan anlamlar dünyasında yeniden var olmuş. Belki “balina” tutmadığı için romanını yazamamış ancak, O’nun anlam dünyasında, O’nun hayal dünyasında hep en iyiler; en sağlamlar, en delişmenler, en hızlılar, en nazlılar, en çevikler ve en derinler yer almış. Denizle yatar denizle kalkar. Bunun için ufku okyanus ötelerine her zaman açıktır. Ah fırsat bulsa, bir imkân bulsa…

Sevgili Namık, Marmaris Koyu’ndaki büyük balıkçılık deneyimini soluksuz okudum. O kadar uzak, bir o kadar da yakın. Her şey iç içe. Nasıl bir heyecan tarif edemiyorum. Raporunun sonunda kekremsi bir tat kaldı damağımda. Bu “iş”in sade olta atmak, balık avlamak, iğne, yem, misina olmadığını yaşayarak ve yaşatarak öğreten her yönüyle müstesna bir deneyim.

Sağ, ol. Var, ol. Gülen, güldüren yüzün hiç solmasın.