Son Levrek avım

Turist Hüseyin amcam nihayetinde ikna oldu.Kapısı kapanmayan,yalpalayarak giden,heran heryerde kalabilecek gibi calısan arabamla,levrek sezonunun sonlarına yaklasmakta oldugumuz bugünlerde sansımızı uzaklarda deneyecektik.Hedefimiz Tuzla cayı ağzıydı,belkide Akliman ve belkide Babakale yanlarıydı.
Araba sayet bizi bir yerde bırakırsada bizde onu kaldığı yerde bırakacak taksi cağırıp geri öyle dönecektik.İlk bozuk ve yagmurlu havada gitmek üzere sözleştik.
Persembe gecesi baslayan yağmur ve sert hava Cuma sabahının erken saatlerinde yola cıkmamız gerektiğini müjdelemekteydi.
Sabahın 6’sında amcamı aldım,yola düzüldük.Gülpınardaki benzinci kapalı oldugundan,planımızda değisiklik yaparak,Mermerci mendireğine gitmeye karar verdik.Amcamla suları ayrı okuyoruz,pekde anlasamıyoruz.Zaten o kendince en iyi yerleri seciyor ve bana baska yer secmek kalıyordu.Bu durum gecmistede hep böyle olmustu.
Ben on kere razıydım.Benimle kim gelirdiki taa buralara,hem amcamıda sahiden seviyordum,kaprislerine dayanmaya dünden razıydım.
Sectiği yer Mendireğin başıydı.Bu rüzgarda o koca kayaların üstünden,neredeyse kuvvetli poyrazın üfürebileceği cesamette,80 yaşına gelmiş bu ihtiyarın azmine saygı duymamak,av tutkusuna hayran olmamak elde değildi.Ben olta atar gibi yaparak hep onu kolladım.Denize düsüverir,kayalardan yuvarlanıverir diye hep korktum.Ama o bana kızıyordu,bunu anlıyordum,burnunun dibinde ne işim olaydıki.
Neyse,kuvvetli rüzgar sonunda onu pes ettirdi,bizde mendireğin Babakale yönündeki arka kısmına yollandık.Kendisi uzadı gitti,oralarda bir iki kisi daha atcek yapmaktaydı.
Lodos esmiş,esmiş,erişteleri koca kayaların neredeyse tamamını örtecek kadar yığmıştı.Ortalık yumusacıktı,amcam buralarda düşmez düşsede bir şeycik olmazdı.Buna kanaat getirdim ve işime bakmaya başladım.
Gözüme kestirdiğim yer dalgaların iki yönden kırıldığı,ortalıkta taze yeşil eriştelerin uclarının göründüğü,suların caydanlık gibi kaynadığı bir bölümdü.
Rover 128’mi güzelce bagladım.Yozuri Hybrid incecik acık yesil misinama güveniyordum.Balık yapışırsa acık kalamamla sonuna kadar mücadele edecek,asla aşırı cekmeden,mücadelemi sürdürecektim.
Hüseyin amcam ilerileri beğenmemis olacakki bana doğru gelmeye başlamıstı.Ben o esnada dördüncü atışımı yapmaktaydım.
İki erişte kümesinin arasından üc kere gecmis bu dördüncü denememdi.Evet bu kere oldu,ilk önce vuruşu ardından balığın icimi hoplatan parıltısını gördüm.
Balık misinamı alıp gitti,arada frenledim az cektim,saldım.Mehter takımı gibi,iki ileri bir geri.
Nihayetinde balığı öylesine yordumki,egilip sudan elimle alıverdim.Resimdeki kayanın üstüne koydum,Öylece kalakaldı ne bir cırpınıs nede oynayıs,sanki donmus gibi kaskatı kesildi.Amcamın bu işe aklı pek ermedi.Yahu senin balık ölümüydü deyiverdi.
İşin hikayesi böyle bakalım kendisini beğenecekmisiniz.
Sevgiyle kalınız

 

Vedat Ağabey herzamanki gibi harika bir anlatım, çok yakışıklı bir balık. Yılların tecrübesi işte bu olsa gerek. Tebrik ederim. Teşekkürler.

 

Baba levrek de, siz ve amcanız da, hikayenizi anlatışınız da hayranlık verici. Ellerinize sağlık.

 

Hikaye, resimler, antlatış biçimi çok güzeldi. Devamını bekleriz