11. İstanbul balıkavı organizasyonu (Tekneden) Yapıldı :) 23 Aralık 2007

Kerem kardeşim resimler için sanada teşekkür ederim,çok güzel kareler yakalamışsın,ayrıca hanımınıda balığa alıştırman ,ilerde balığa gitmek istediğinde olabilecek problemleri ortadan kaldırmış gibi görünüyor.

 

Bu arada Suat kardeşimde tavukla karışık tekiride götürüyor,eline sağlık ve afiyet olsun.

 

Gerçekten güzel bir gün olmuş tüm katılan arkadaşları tebrik ediyorum

 

Rica ederim Gürol Bey.
Galiba 12.ye hanım benden önce koşacak
İnşallah kısmet olur da sizlerle de bir organizasyonda buluşuruz.

 

Dileklerin için teşekkür ederim,bende gelmeye kesin kararlıydım ama sağlık nedenlerimden dolayı gelemedim,telefonla katılan arkadaşlara selamımı ilettim.Umarım böyle güzel bir organizasyonda beraber oluruz.

 

gürol abi umutluyum ben

 

11. İstanbul Balıkavı Organizasyonu Raporu

Yer: Paşabahçe-Çubuklu önleri
Hava Sıcaklığı: 11 °C
Rüzgar: 8 km/s (doğudan-gündoğusu)
Su sıcaklığı: 10 °C
Derinlik: 70-85 m
Takımlar: istavrit çaparisi, izmarit ve çinakop takımları (farklı bedenler ve takımlar kullanıldığı için misina kalınlıkları değişmektedir)

Balıkavı.net ailesinin 50 civarı balıkçısı ve ailemizin minik üyeleri ile gerçekleşen bu güzel organizasyonumuz yaklaşık bir saat gecikmeli olarak saat 10:00’a doğru başladı. Teknede çay için demlik olmadığından önce Beykoz’a yanaşıp diğer tekneden demlik alındı. Bu sırada eksik malzemesi olan arkadaşlarımız da alışveriş yapmak üzere tekneden ayrıldı ve az daha geri dönemiyorlardı. Hepimizin bir ağızdan “Kaptan yavaş, karada yolcu var” diye bağırması üzerine iskeleye yeniden yanaşıldı ve balıkçı sayımızdan fire vermemiz engellendi.

Beykoz’a doğru giderken yanımızdan giden küçük bir teknedeki kişilerin “Sennur! Sennur!” diye seslenmesi üzerine hepimiz teknenin sancak tarafına koştuk. Talat ağabeyimiz ve eski dostlarımız da bizimle aynı günde, aynı saatte ava gidiyorlardı. Selamlaştık, hal hatır sorup ayrı avlak yerlerimize doğru yollarımıza devam ettik.

Bu hoş karşılaşmanın ve çay için demliğin alınmasının ardından avlak yerine ulaşmamız yaklaşık yarım sürdü ve takımlar istavrite uygun çapariler olarak genelde 5’li, 10’lu ve 20’li (Turgay ağabeyinki kaçlıydı anımsayamadığım için 20’li dedim) hazırlandı. Avlak yerine ulaşılana kadar çayımız demlendi, herkesin getirdiği yiyecekler açık büfe şeklinde hazırlandı. Görüntünün muhteşemliğini anlatmaya uygun düşecek sözcük bulamıyorum, en tok kişiyi bile acıktıracak kadar güzeldi diyebilirim. Masanın hazır olmasının ardından mangal başımız Suat, görev yerine intikal ederek ustalığını konuşturmaya başladı. Bir yandan avlar yapılıyor, öte yandan derin sohbetlerin temelleri atılıyordu.

İlk avlaktan, istavritlerin git gide küçülmesi ve bir süre sonra kesmesi üzerine ayrıldık. İkinci avlak yerine hareket etmemizden yararlanarak bu sırada toplu halde öğle yemeğimizi yedik. Yemeğe başlamadan Koral arkadaşımız yemek duamızı okudu: “Yöneticilerimize hamdolsun, Balıkavı.net’imiz var olsun”. Forum yöneticilerini temsilen adminimiz Sennur’un “Afiyet olsun” demesinin ardından yemeğimize başladık.

İkinci avlak yerimiz Çubuklu önleriydi ve tüm günümüzü burada geçirdik. Avlakta demirlediğimiz andan başlayarak güzel ve iri istavritler alındı. Akıntı nedeniyle teknemiz karaya doğru sürüklendiği için yaklaşık her yarım saatte bir takımları toplayıp açığa çıkmamız gerekse de avdaki verim gün boyu yüzümüzü güldürdü. Hatta İbrahim arkadaşımızınkini kocaman bir tırsi ile (hiç o kadar büyüğünü görmemiştim, Koral bile önce onu lüfer zannetti ) fazladan güldürdü. Bu arada akıntı ile sürüklenen yalnızca tekne değildi. 150 gram kurşunların ağırlığı buraya yetmeyince herkes ağırlık artırmak, artıramayanlar ise karışan oltalarını açmak zorunda kaldı (Aman dikkat! Paşabahçe-Çubuklu arasına 150 gram kurşun yetmiyor en az 200-250 grama hazırlıklı olun )

Ağırlıkların artırılması sırasında ve sonrasında da o kadar güzel bir paylaşım ortamı vardı ki anlatamam. Herkes birbiriyle malzemelerini ve bilgisini paylaşıyor, kimin çaparisinin uçunda kimin kurşunu bağlı belli olmadan oltalar değiş tokuş ediliyordu. Makinelerde yaşanan aksaklıklar elbirliği ile onarılıyor karışan oltalar bile imece usulüyle ve yüzlerde gülümsemeyle açılıyordu. Eminim şu anda herkesin takım çantasındaki kimi malzemeler başka arkadaşların çantasındadır ve kendi çantalarında da başka arkadaşlardan malzemeler vardır.

İstavritte doyan arkadaşlarımız takım değiştirerek izmarite ve çinakopa olta atsalar da deniz bize “benden bu kadar” dedi. Biz de buna da şükür dedik. Gün boyu güneş bizi yalnız bırakmadı, boğazın tüm güzelliğini bize ışıklarıyla sundu, hatta giderken arkasında harika bir dolunay bıraktı. Gün batımının güzelliğini anlatmak gerçekten güç bir yanda tepelerin ve binaların arkasından bize veda eden kızıla çalan bir portakalı andıran güneş, tam karşısında, yani batıda, aynı büyüklükte doğan bembeyaz bir ay…

Akşam suyunda da bir süre kısmetimizi aradıktan sonra saat 17:00’i biraz geçe dönüş hazırlıklarımıza başladık. Herkesin yüzünde verimli geçen bir avın yorgunluğu ama günün güzelliğinin bıraktığı mutluluk vardı. Hava iyiden iyiye serinlemiş de olsa, içimizi eski dostluklara eklenen yeni dostluklar ısıtıyordu.

Orada olan ve organizasyonun güzelliğine güzellik katan, emeklerini ve dayanışmalarını esirgemeyen tüm avdaşlarıma teşekkür ederim. İyi ki varsınız, iyi ki sizleri tanıdım.