Sevgili Balıkçı-Murat ben saat 09.05'de gözlemledim çevremi... Bugün askeri müzenin orda yolda herkez durmuş saygı duruşu yapıyordu... 2 tane polis sanki hiç bir şey yokmuş gibi yürüyordu... Saygı duruşundaydık biz; hepimiz bina içinde ayaktayken tanıdık genç bir kız malesef oturuyordu, modern görünümlü ama kafanın içine baksan örümcek ağları çoktan sarmaya başlamış... 2 lafla anlarsın zaten... Ne acı... Bir an şunu yüzüne haykırmak istedim bağırarak; "Be allahın kazkafalısı, be allahın zeka özürlüsü, be allahın odun kafalısı; Sen onu sevmesen de, beğenmesen de, cumhuriyeti kurduğu için, özgürlüğü bize vermek için hayatını ortaya koyması senin için bir şey ifade etmese de soğan cücüğü kadar beyninle bari şukadarına düşünebilsen keşke; sınırlarının yanıbaşında kişisel menfaatler için dini kurallar adı altında insanlara eziyet ediliyorken;dünyada hiç bir yerde yokken, aynı sokak üzerinde cami, kilise, sinegog nasıl hala var olabiliyor? Yanı başındaki ülkelerde aynı dinin farklı meshepleri birbirini öldürürken, bu ülkede farklı dinler nasıl beraber yaşayabiliyor? Aynı masada farklı dinler, farklı diller kadeh kaldırıp heb beraber işkembe içmeye gidebiliyor? Bunları hiç mi düşünmessin, hiç mi görmessin, hiç mi anlamassın bu güzel bağı? Nasıl korundu bu; birbirine silah çekerek mi yoksa yaşadığı toprağı beraber koruyarak güçlenen bağ ile mi? Şimdi bu özgürlüklerin korunmasında emeği geçen kişiye; var sen 365 günün 1 günü bile düşünme; ama hiç mi beynin çalışmıyor? Bukadar şey yapan biri, en azından yılda 1 dakika saygıyı hakketmiyor mu?" diye haykırmak geldi... Sonra bir ara düşündüm. Dedim ki biz millet olarak kaybetmeden değeri, zarar görmeden önlem almayı düşünmeyiz... Şuan hem zarar görüyoruz, hem değer bilmiyoruz... Biz bunu hakkediyoruz... Kaybedince anlıyacağız bazı şeyleri... O güzel özgürlüğü, rahatça düşünebilmeyi... O kızın da kendine göre düşünceleri var saygı duymalımıyım diye düşündüm sonra; ona inanç özgürlüğünü, inandığı doğruları yaşayabilmesini veren, hediye eden, inançlarını "al ve gericilere bırakmadan ileriye taşı" diye ona elleriyle veren kişiye bunu yaptıktan sonra deidm ki içimden "Nankörsün sen nankör; bizim için, vatan için, bu tek vücut millet için bunca şeyi başarmak için silah arkadaşlarıyla cephede-toplumsal alanlarda savaşan bu kahramana sen saygı duymuyosan sana yazıklar olsun... Ben de sana saygı duymuyorum, seni asla aşşağılamıyacağım ama asla saygı da duymıyacağım..." Esasında biliyormusunuz şimdi düşünüyorum da gericiliğin nedemek olduğunu daha iyi gördüm. Sadece 1 kişiye değil, o dönemde yapılan herşeye saygısızca davranmak ve o bayrağı alıp ileriye taşımamak gericilik. Oraya buraya resimler asmak değil Atatürkü anlamak; işte geçmişine saygı duymayan bu boş beyinlerin içini yaşı ne olursa olsun doldurabilmek Atatürkçü olmak... Onun gibi savaşabilmek; karanlığın üstüne bilgi ile, akıl ile doğabilmek Atatürk olmak... Çünkü karanlığın bittiği yerde sadece ışık başlar... Ve ben o ışığı Ulu Önderim'den aldım...
2. adama da çok yüklenmemek lazım, günün koşulları 2. dünya savaşına girmemeyi ama olabildiğince hazırlanmayı gerektiriyordu..2. adam her ikisinide başardı.. Daha sonradan ve önceden başardıkları ile birlikte...Ama bu arada halk sıkıntı çektimi dersen "evet" derim..
Ben ''savaşa girmemiz'' gerektiğini düşünmemiştim.Atatürk'ün ölümünün haftasında yapmaya başladıkları ve daha sonra yaptıklarını iyi araştırmak lazım
2. adamı pek tartışmamak lazım bence. paranın üstünden Atatürk resmini çıkarıp kendi portresini bastıran birisi bence 10 kasım ile ilgili bu konuyla alakalı değil. Beni etkileyen bir film var, ben bunu paylaşmak istiyorum açıkçası: Son Balo- Vals ve Zeybek
