ÇANAKKALE ŞEHİTLERİNE Şu Boğaz harbi nedir? Var mı ki dünyada eşi? En kesif orduların yükleniyor dördü beşi, Tepeden yol bularak geçmek için Marmara'ya Kaç donanmayla sarılmış ufacık bir karaya. Ne hayâsızca tehaşşüd ki ufuklar kapalı! Nerde -gösterdiği vahşetle- "Bu bir Avrupalı!" Dedirir: Yırtıcı, his yoksulu, sırtlan kümesi, Varsa gelmiş, açılıp mahbesi, yâhud kafesi! Eski Dünya, Yeni Dünya, bütün akvâm-ı beşer, Kaynıyor kum gibi... Mahşer mi, hakikat mahşer. Yedi iklimi cihânın duruyor karşısında, Ostralya'yla beraber bakıyorsun: Kanada! Çehreler başka, lisanlar, deriler rengârenk; Sâde bir hâdise var ortada: Vahşetler denk. Kimi Hindû, kimi yamyam, kimi bilmem ne belâ... Hani, tâ'ûna da zuldür bu rezil istilâ! Ah, o yirminci asır yok mu, o mahhlûk-i asil, Ne kadar gözdesi mevcud ise, hakkıyle sefil, Kustu Mehmetçiğin aylarca durup karşısına; Döktü karnındaki esrârı hayâsızcasına. Maske yırtılmasa hâlâ bize âfetti o yüz... Medeniyyet denilen kahbe, hakikat, yüzsüz. Sonra mel'undaki tahribe müvekkel esbâb, Öyle müdhiş ki: Eder her biri bir mülkü harâb. Öteden sâikalar parçalıyor âfâkı; Beriden zelzeleler kaldırıyor a'mâkı; Bomba şimşekleri beyninden inip her siperin; Sönüyor göğsünün üstünde o arslan neferin. Yerin altında cehennem gibi binlerce lâğam, Atılan her lâğamın yaktığı yüzlerce adam. Ölüm indirmede gökler, ölü püskürmede yer O ne müdhiş tipidir: Savrulur enkâz-ı beşer... Kafa, göz, gövde, bacak, kol, çene, parmak, el ayak, Boşanır sırtlara, vâdilere, sağnak sağnak. Saçıyor zırha bürünmüş de o nâmerd eller, Yıldırım yaylımı tûfanlar, alevden seller. Veriyor yangını, durmuş da açık sinelere, Sürü halinde gezerken sayısız tayyâre. Top tüfekten daha sık, gülle yağan mermiler... Kahraman orduyu seyret ki bu tehdide güler! Ne çelik tabyalar ister, ne siner hasmından; Alınır kal'a mı göğsündeki kat kat iman? Hangi kuvvet onu, hâşâ, edecek kahrına râm? Çünkü te'sis-i İlâhî o metin istihkâm. Sarılır, indirilir mevki'-i müstahkemler, Beşerin azmini tevkif edemez sun'-i beşer; Bu göğüslerse Hudâ'nın ebedî serhaddi; "O benim sun'-i bedi'im, onu çiğnetme" dedi. Âsım'ın nesli... diyordum ya... nesilmiş gerçek: İşte çiğnetmedi nâmusunu, çiğnetmeyecek. Şûhedâ gövdesi, bir baksana, dağlar, taşlar... O, rükû olmasa, dünyâda eğilmez başlar... Vurulmuş tertemiz alnından, uzanmış yatıyor, Bir hilâl uğruna, yâ Rab, ne güneşler batıyor! Ey, bu topraklar için toprağa düşmüş, asker! Gökten ecdâd inerek öpse o pâk alnı değer. Ne büyüksün ki kanın kurtarıyor Tevhid'i... Bedr'in arslanları ancak, bu kadar şanlı idi. Sana dar gelmeyecek makberi kimler kazsın? "Gömelim gel seni tarihe" desem, sığmazsın. Herc ü merc ettiğin edvâra da yetmez o kitâb... Seni ancak ebediyyetler eder istiâb. "Bu, taşındır" diyerek Kâ'be'yi diksem başına; Ruhumun vahyini duysam da geçirsem taşına; Sonra gök kubbeyi alsam da ridâ namıyle, Kanayan lâhdine çeksem bütün ecrâmıyle; Mor bulutlarla açık türbene çatsam da tavan, Yedi kandilli Süreyyâ'yı uzatsam oradan; Sen bu âvizenin altında, bürünmüş kanına; Uzanırken, gece mehtâbı getirsem yanına, Türbedârın gibi tâ fecre kadar bekletsem; Gündüzün fecr ile âvizeni lebriz etsem; Tüllenen mağribi, akşamları sarsam yarana... Yine bir şey yapabildim diyemem hatırana. Sen ki, son ehl-i salibin kırarak salvetini, Şarkın en sevgili sultânı Salâhaddin'i, Kılıç Arslan gibi iclâline ettin hayran... Sen ki, İslâm'ı kuşatmış, boğuyorken hüsran, O demir çenberi göğsünde kırıp parçaladın; Sen ki, ruhunla beraber gezer ecrâmı adın; Sen ki, a'sâra gömülsen taşacaksın... Heyhât! Sana gelmez bu ufuklar, seni almaz bu cihât... Ey şehid oğlu şehid, isteme benden makber, Sana âguşunu açmış duruyor Peygamber. Mehmet Akif Ersoy Çanakkale Zaferi'nin kazanılmasında canlarını hiçe sayarak vatan uğruna şehit olanları rahmetle anıyorum Ne Mutlu Türküm Diyene
SENİN HER METREKAREYE İKİ ŞEHİT VERDİĞİN BU TOPRAKLARI ŞİMDİ EMANET ETTİKLERİN METREKARESİ YÜZ DOLAR A BU ÇAKALLARA SATIYORLAR ey kendini büyük zanneden devlet adamları vatanımız ne tür zorluklarla ne büyük kahramanlıklarla ne büyük onurla alınmıştır biliyorsunuz. bugünkü siyasal hareketlerinizle bu değerleri hiçe saydığınız gibi yaşatmamak için yasalar koyuyorsunuz.... bu manaviyat anmakla değil yaşamakla kutsallaşır..... bizleri teknoloji alayım derken karşılığında maneviyatımızı satmayan ,bu bizim vatanımız cana mala değer diye savunuldu ve savunulacaktır iki dudak arasında satılmasın. ruhlarınız şad olsun şanlı şehitlerimiz. hakkınızı ödeyemeyiz
] 43-ncü Alay 1-nci P. Tb. 1-nci Bölük/ÇANAKKALE 1914 YILI YEMEK LİSTESİ 15 HAZİRAN : SABAH/ÜZÜM HOŞAFI ÖĞLE/ YOK AKŞAM/YAĞLI BUĞDAY ÇORBASI 16 HAZİRAN : SABAH/YOK ÖĞLE/YAĞLI BUĞDAY ÇORBASI AKŞAM/EKMEK TAM 17 HAZİRAN : SABAH/EKMEK YARIM ÖĞLE/EKMEK TAM AKŞAM/YOK NOT: 21 OCAK 1914'DEN İTİBAREN BAŞLAYARAK ORDU EMRİYLE EKMEK İSTİHKAKI 500 GRAMA İNDİRİLMİŞTİR. ÇÜNKÜ UN VE EKMEK KALMAMIŞTIR. BU VATANIN NASIL KAZANILDIĞINI BİLMEYENLERE, ANLAMAYANLARA YA DA ANLAMAK İSTEMEYENLERE NE MUTLU BİZE Kİ BÖYLE ŞANLI BİR NESLİN TORUNLARIYIZ NE MUTLU TÜRKÜM DİYENE
Allah o günleri bir daha bu millete yaşatmasın.Ama kaderimizde böyle bir durumu yaşamak varsa düşmanlarımız bilsinki aradan değil yüz,yüzbin sene geçse de alacakları cevap aynıdır.Bu millet mimsiz medeniyyet denen soysuzlara kanıyla canıyla karşı koyacaktır.Şu anlarda gaflet uykusunda olduğumuzu zannedenler zamanı geldiğinde neler yapabileceğimizi de göreceklerdir.Irkçı şovenist değiliz ama şehit kanlarıyla sulanmış mübarek vatan toprağına göz dikenlerin gözünü çıkartmasını da biliriz.Her gün 18 mart hepimiz Mehmetçiğiz.........Bu vatan hepimizin ve başka TÜRKİYE yok....Şehitlerimizin ruhu şad olsun.....
herhalde canakkalede bizim nasıl bir ulus oldugumuzu bütün dünya anlamıştır biz gereken zamanda gereken herşeyi yapan bir ulusuz seve seve ölmeyi bile
Bu, 80 yıllık bir öngörüdür... Başka söze hacet yoktur... Ey Türk gençliği! Birinci vazifen, Türk istiklâlini, Türk Cumhuriyet'ini, ilelebet, muhafaza ve müdafaa etmektir. Mevcudiyetinin ve istikbalinin yegâne temeli budur. Bu temel, senin, en kıymetli hazinendir. İstikbalde dahi, seni bu hazineden mahrum etmek isteyecek, dahilî ve haricî bedhahların olacaktır. Bir gün, istiklâl ve cumhuriyeti müdafaa mecburiyetine düşersen, vazifeye atılmak için, içinde bulunacağın vaziyetln imkân ve şeraitini düşünmeyeceksin! Bu imkân ve şerait, çok nâmüsait bir mahiyette tezahür edebilir. İstiklâl ve cumhuriyetine kastedecek düşmanlar, bütün dünyada emsali görülmemiş bir galibiyetin mümessili olabilirler. Cebren ve hile ile aziz vatanın, bütün kaleleri zaptedilmiş, bütün tersanelerine girilmiş, bütün orduları dagıtılmış ve memleketin her köşesi bilfiil işgal edilmiş olabilir. Bütün bu şeraitten daha elîm ve daha vahim olmak üzere, memleketin dahilinde, iktidara sahip olanlar gaflet ve dalâlet ve hattâ hiyanet içinde bulunabilirler. Hatta bu iktidar sahipleri şahsî menfaatlerini, müstevlilerin siyasî emelleriyle tevhit edebilirler. Millet, fakr ü zaruret içinde harap ve bîtap düşmüş olabilir. Ey Türk istikbalinin evlâdı! İşte, bu ahval ve şerait içinde dahi, vazifen; Türk istiklâl ve cumhuriyetini kurtarmaktır! Muhtaç olduğun kudret, damarlarındaki asil kanda, mevcuttur! Mustafa Kemal Atatürk, 20 Ekim 1927
Mekanları Cennet olsun.... Ki zaten ordalar... Böyle kahraman bir ulusun evladı olmaktan , Türk olmaktan gurur duyuyorum. Allah bir daha o kötü günleri göstermesin ulusumuza. Ama olurda birileri gene kapımıza dayanır, toprak bütünlüğümüze göz dikecek olursa önce bir dursun ve şanlı tarihimize baksın ... NE MUTLU TÜRKÜM DİYENE....
Bana darılmayın,ukalalık yapıyor filanda demeyin,esas onların düşünceleri ile Çanakkaleyi okuduğumda mest oluyorum,şanslıyım çok güzel bir soy adım var onunlaiftihar ediyorum...'TÜRKOĞLU'
Ey, bu topraklar için toprağa düşmüş, asker! Gökten ecdâd inerek öpse o pâk alnı değer. Ne büyüksün ki kanın kurtarıyor Tevhid'i... Bedr'in arslanları ancak, bu kadar şanlı idi. Sana dar gelmeyecek makberi kimler kazsın? "Gömelim gel seni tarihe" desem, sığmazsın.... Türk neferini (askeri) tarihin sayfalarına sığdıramayız.. Mehmet Akif Ersoy'un dediği gibi..... Ben ezelden beridir hür yaşadım, hür yaşarım; Hangi çılgın bana zincir vuracakmış? Şaşarım! Kükremiş sel gibiyim, bendimi çiğner, aşarım. Yırtarım dağları, enginlere sığmam, taşarım. Garbın âfâkını sarmışsa çelik zırhlı duvar. Benim iman dolu göğsüm gibi serhaddim var. Ulusun, korkma! Nasıl böyle bir imânı boğar, 'Medeniyyet!' dediğin tek dişi kalmış canavar? Arkadaş, yurduma alçakları uğratma sakın; Siper et gövdeni, dursun bu hayâsızca akın. Doğacaktır sana va'dettiği günler Hakk'ın, Kim bilir, belki yarın, belki yarından da yakın. Bastığın yerleri 'toprak' diyerek geçme, tanı! Düşün altındaki binlerce kefensiz yatanı. Sen şehid oğlusun, incitme, yazıktır, atanı. Verme, dünyâları alsan da bu cennet vatanı. Kim bu cennet vatanın uğruna olmaz ki feda? Şühedâ fışkıracak toprağı sıksan, şühedâ! Cânı, cânânı, bütün varımı alsın da Hudâ, Etmesin tek vatanımdan beni dünyâda cüdâ. Rûhumun senden İlahî, şudur ancak emeli: Değmesin ma' bedimin göğsüne nâ-mahrem eli! Bu ezanlar-ki şehâdetleri dinin temeli- Ebedî yurdumun üstünde benim inlemeli. O zaman vecd ile bin secde eder -varsa- taşım. Her cerîhamdan, İlâhî, boşanıp kanlı yaşım; Fışkırır rûh-ı mücerred gibi yerden na'şım; O zaman yükselerek arşa değer belki başım! Dalgalan sen de şafaklar gibi ey şanlı hilâl! Olsun artık dökülen kanlarımın hepsi helâl.! Ebediyyen sana yok, ırkıma yok izmihlâl; Hakkıdır, hür yaşamış, bayrağımın hürriyet, Hakkıdır, Hakk'a tapan milletimin istiklâl
Birkaç saattir izliyorum tv den. Yabancı bir kanaldan onların gözünden bile çok büyük onur ve acılar içerisinde yaşanmış bir savaş ve insanlık,vatan adına büyük çıkarımları olan bir destan. Hayatlarını ülkeleri için hiçe sayan bütün şehitlerimizin ruhu şadolsun.
Çanakkale savaşı deyince çocukken bize dedelerimizin babalarının orada yattığı anlatılırdı. Biraz büyüyünce, okula gidip okuyunca nasıl destansı bir yürüyüş olduğunu anlamaya başladım. Sonra daha da büyüyünce, yani aslında olaylara makro bakma yeteneği kazanınca bu defa atlayıp oraya gittim. Hala conk bayırında mermi ve şarapnel parçaları bulabilirsiniz. Yıllarca kimselerin bulamadığı büyükdedenizin ismine denk gelebilirsiniz bir taşın üzerine kazınan. Hüzündür çanakkele, ama gururdur da aynı zamanda, alnımızdaki aktır, bayrağımızdaki yıldızdır... Bayrağımızın kırmızısı en çok da Çanakkaleden gelir... Bir fotoğraf vardı, siperde süngülerini takmış oturan askerler. Herkes tetikte. Kimsenin gözünde en ufak bir korku bile yok. Altında da bir yazı; fotoğrafı çeken fotoğrafçıyla birlikte, çekimden 5 dakika sonra tümü şehadete erdi... Gençliğe hitabeyi, Nutuk'u defalarca okuyalım arkadaşlar. Tekrar o günleri yaşamamak için.. bu günleri görebilmemiz için kanlarını, canlarını ortaya koyan Çanakkale Şehitlerimizin ruhu şad olsun.
Allah bir daha bu millete böyle büyük destanlar yazdırmasın.(Yazılacak olursada en kralını yazarız bundan hiç şüphem yok) Hepsinin ruhu şad olsun.Onların kemiklerini sızlatmayalım,mekanlarında rahat rahat uyusunlar. Onlar bu bayrağı kanlarıyla yıkadılar ve bizlere teslim ettiler,bizlerde gelecek nesillere bu yüce değeri kirletmeden teslim edelim...
Ne Mutlu TÜRKÜM Diyene. http://www.youtube.com/watch?v=rEaJW0n_E04 http://www.youtube.com/watch?v=zl1KytzFNEQ Benim oğlanlar Allah bağışlarsa daha öncede yüklemiştim ama o zaman -youtube-kapalıydı şimdi daha kolay ve bu anlamlı günde tekrar etmek istedim . Çocuklarımıza Vatan, Millet, Baytak,Sevgisini daha küçüklüğünde aşılamalıyız . saygılarımla.
şehitlerimizin kanıyla yıkanmış bu topraklara her türk gencinin gidip bir fatha okuması ve o havayı soluması gerekir tüm şehitlerimizin ruhu şad olsun
