Didim Bozbük çupra avı

10-15 gün önce Aydın'dan gece 00.30 da her türlü teçhizat ile yola çıktık. Av ekibinin diğer üyeleri yengeç malesef yeterli değil dediklerinde "aha şimdiden gol yedik" diye düşünmekten kendimi bir an alıkoyamasam da arkadaşlarımın "Karaburun mendirekten toplayacağız, orada bi dolu var" lafı karamsarlığımı biraz düzeltti. Karaburunda alın lambaları ve inşaat eldiveni ile kaya yengeçleri (her biri değişen ebatta bazıları çay bardağının ağzı kadar geniş) toplandı. Ancak 1,5 saati aşkın sürede. Sanırım yengeç bolluğu pek kalmamış. Doğanın üretimi insanoğlunun tüketim hızına erişmekte zorlanıyor tahminimce... Sonra ya bu kadar büyük yengeçler nasıl avlanacağız sorusu aklıma geldi ve tabiki de sordum. Cevap bölüp kullanıyoruz oldu .Yengecin tüm çıkıntıları makasla kesilecek sonra kalan gövde yengecin büyüklüğüne göre 2-3-4 parçaya kesilecek..... Korkunç ve zalimce ama böyle verim aldıklarını söylediler! Neyse Karaburundan bir saat sonra özel mülkten içeri izin alıp girerek Bozbük balık çiftliklerinin yakınına ulaştık. Öyle diyorum ama gece hiç bir şey görünmüyor. Neyse oltalar hazırlandı ve kıyıdan suya atıldı. Sabah 06.00 ve balık yok.. Bekliyoruz... derken önce Ömer arkadaşımın oltası hafifçe sarsıldı, ve beklenen an: yaklaşık 600g çupra. 15-20 dakika sonra hop 2. çupra. Diğer arkadaş bize yakın bir burunun arkasında balık alıyor mu bilmiyorum. Hafiften kıskanmak demiyelim ama "ulan bana da vursa ya zaten yerim kötü orada olsam ben de tutarım" gibi içten bazen yüksek sesle mırıldama ve homurdanmalar bende tam başlamıştı ki oda ne oltama bir iki dokunuş, misinanın gerginliğinde önce azalma sonra bir gerilme. Hemen kamışın başına geçiş ve süratli bir hareketle tasmalama.. Aman Allahım ne muhteşem direniş. Oltayı sarıyorum ama makina bazen dur diyor, balığın sağa sola yalpalaması direnci ikiye katlıyor ama çekmeye devam ve 5 metre kala tahminen 800g'lık bir çupra görünmeye başlıyor. Kalbim küt küt gözler balıkta ve hadi, hadi koca oğlan gel bakalım.... Oda ne kıyı kayalık balık aşağı basıyor ve ikinci kanca kayaya takıldı. Allahım çıldırmak işten değil. Balık sağa sola yalpalıyor ben oltayı çekiyorum nafile. Ve derken olta kopuyor balık geriye.... Gene söylenmeler moral çöküklüğü ve arkadaşa kızmaca. Hep en iyi yer senin bize böyle yerler sağol hocammm!!! Ömer "ya ne alakası var, mızmızlanma da at oltanı" diyor. Tabii yapacak bir şey yok ve olta tekrar denize atılıyor. Ama biliyorum Ömer hep bunu yapıyor. En iyi yer hep kendine; sahi söylüyorum böyle . Derken Allahım o ne gene oltamda dokunuşlar ve hop tasmala bingo diğer bir çupra hem de ne direnme... Bu sefer pür dikkat ve gelen büyük bir çupra.. Kıyıya yaklaştırıyorum ve önümde sağa sola (ama idare bende) dönüyor. Off 700-900g arası nefis bir şey. Hemen bağırıyorum: Ömer kepçe... Neyse doğru zamanlama ve hop balık avuçlarımda. Birden sevgi ve saygı karışık duygular. Elimde direngen dip diri "ben asil ve asiyim" diyen çupra.. Evet bunda sonra 3 kaçırmaca 4 tutmaca toplam 5 çupra tel livarda yerini alıyor. Öğleden sonra gene oltam sarsılıyor ama biraz farklı.. Ne acaba derken hop el büyüklüğünde bir karagöz. Bu da ortaya karışık cinsinden bir olay oluyor. Sonra eve dönüş fotolar. Aman o ne bu sıcakta ıstakoz gibi kızarmışız da haberimiz yok. Tüm korunma yöntemleri boşa makak maymunu olmuşuz... Resimler ektedir sevgiyle kalın....





Not: Ömer 7 veya 8, Mehmet sanırım 9 çupra tuttu....(öff, tamam benden fazla yani)