Diyalog.. 9

Onada saygı duymak gerekiyormu

 

Bu haberi sevdim

 

Evet Benim büyük dedemin büyük dedesi futbol oynamış zamanında orada

 

Yorganda Kene V ar

unumu eledim elegimi asmadim
saclarimi bakmayin otuzuma basmadim
gözümü bir acdim, bugun melege gectim
sevdiklerim ugruna genc ömrümü vermisim

roman olur yazsam yazsam
eller neder buyasimdan sonra azsam

yorganda kene var, kopar kopar yine var
levanlarim cebimde, söyleyin sizde ne var

yolumu yürüdüm, karincayi ezmedim
mincarilik ugruna, dostlarimi üzmedim
iyi günlerimde yanimda olan dostlar
basim dara düsünce, neden yanimda yoklar

 

Mahallenin Güzeli Sezen

Sabah olur erken kalkar
Mahalleye çıkar calım satar
Sordum onu kimdir diye
Mahallenin güzeli sezen diye

Hadi kızım sana
Oynasana bana
Gece gündüz
Düğün yapacam sana

Sabah olur erken kalkar
Babasına kızarcalım satar
Sordum onu kimdir diye
Mahllenin güzeli sezen diye

Hadi kızım sana
Oynasana bana
Gece gündüz
Düğün yapacam sana

 

Can Yücel Beni anlatmış Aslında herkez kendinden bir şey buluyordur.
Mutlaka okuyun ilginizi çekecektir.....



Gitmek

Bugünlerde herkes gitmek istiyor.
Küçük bir sahil kasabasına,
Bir başka ülkeye, dağlara, uzaklara...

Hayatından memnun olan yok.
Kiminle konuşsam aynı şey...
Herşeyi, herkesi bırakıp gitme isteği.

Öyle "yanına almak istediği üç şey" falan yok.
Bir kendisi.
Bu yeter zaten.
Herşeyi, herkesi götürdün demektir.
Keşke kendini bırakıp gidebilse insan.
Ama olmuyor.

Hadi kendimize razıyız diyelim, öteki de olmuyor.
Yani herşeyi yüzüstü bırakmak göze alınmıyor.

Böyle gidiyoruz işte.
Bir yanımız "kalk gidelim",
öbür yanımız "otur" diyor.

"Otur" diyen kazanıyor.
O yan kalabalık zira...
İş, güç, sorumluluk, çoluk çocuk, aile,
Güvende olma duygusu...
En kötüsü alışkanlık.
Alışkanlığın verdiği rahatlık,
Monotonluğun doğurduğu bıkkınlığı yeniyor.
Kalıyoruz...
Kuş olup uçmak isterken, ağaç olup kök salıyoruz.

Evlenmeler...
Bir çocuk daha doğurmalar...
Borçlara girmeler...
İşi büyütmeler...
Bir köpek bile bizi uçmaktan alıkoyabiliyor.

Misal ben...
Kapıdaki Rex'i bırakıp gidemiyorum.
Değil bu şehirden gitmek,
İki sokak öteye taşınamıyorum.
Alıp götürsem gelmez ki...
Bütün sokağın köpeği olduğunun farkında,
Herkes onu, o herkesi seviyor.
Hangi birimizle gitsin?

"Sırtında yumurta küfesi olmak" diye bir deyim vardır;
Evet, sırtımızda yumurta küfesi var hepimizin,
Kendi imalatımız küfeler.

Ama eğreti de yaşanmaz ki bu dünyada.
Ölüm var zira.
Ölüme inat tutunmak lazım,
İnadına kök salmak lazım.

Bari ufak kaçışlar yapabilsek.
Var tabii yapanlar, ama az.
Sadece kaymak tabakası.
Hepimiz kaçabilsek...
Bütçe, zaman, keyif... Denk olsa.
Gün içinde mesela...
Küçücük gitmeler yapabilsek.

Ne mümkün.
Sabah 9, akşam 18
Sonra başka mecburiyetler
Sıkışıp kaldık.
Sırf yeme, içme, barınmanın bedeli
Bu kadar ağır olmamalı.

Hayatta kalabilmek için bir ömür veriyoruz.
Bir ömür karşılığı, bir ömür yani.
Ne saçma...
Bahar mıdır bizi bu hale getiren?
Galiba.

Ben her bahar aşık olmam ama
Her bahar gitmek isterim.
Gittiğim olmadı hiç,
Ama olsun... İstemek de güzel.

Can Yücel

 

evet bendende bir parça alıntı yapmış güzel bir paylaşım teşekkürler


benim imzamda güzel

 

Cümleten selmun aleykum kimler var kimler yok nerde milletttttttttttttttt