evrensel buluşma noktası:amatör balıkçılık ruhu

İste size bir hikaye daha;
Sene 1991 o zamanlar Zeytinburnu' nun sahile ve bakırköye yakın bir yerinde oturuyorum. Hiç gitmesem haftada 3 gün sabah 5-9 arası ispari yakalıyorum.Bkırköy sahilde uzun aramalardan sonra bulduğum bir kayam vardı.Özelliği kayanın denize doğru uzanmış, düz ve altının deniz içinde 2 metre kadar boş olmasıydı.Ön tarafında 3 metre genişliğinde bir kumluk ve iki yanında kayalık vardı.Deyim yerindeyse tan bir ispari yatağıydı, abartısız diğer balıkçıların 3-4 saatte yakaladığı balığı ben orda 30 dakikada yakalıyordum.Bir sabah gittiğimde kayanın iki tarafında 2 metre arayla iki kişinin olta attığını gördüm, kamış kullanıyorlardı ve oltalarını açığa savuruyorlardı.Ben en fazla 5 metre ileri attığım için sakıncası olmadığını düşündüm rastgele deyip aralarındaki kayamda bağdaş kurup kurtları oltama taktım.Oltamı atmak üzereyken bana "hoop napıyosun" dedi bi tanesi, bende buraya her sabah geldiğimi ve burdan olta attığımı söyledim.Bana burdan olta atarsam dolaşacağını ve öyle olursa şöyle böyle diyerek ileri geri konuştu.Bende ona açığa atmadığımı direk kayanın önüne oltamı atacağım için oltalarımızın karışmayacağını söyledim.Ancak buna rağmen o benim üstüme yürüdü ve beni itip kakmaya başladı.Bende kavga etmek istemediğimi söyledim ama o ısrarlıydı.Yanındaki diğeriyse yaşca ondan büyüktü ve daha ılımlıydı ve onu sakinleştirmeye çalıştı, sinirli olan söylene söylene geri çekildi, ama hala anlamsız siniri devam ediyordu.Ben oltamı salladım ve atmamla ispari geldi oltaya, yavaşca çekerken 2. iğneye bi tane daha. Diğerleri bana şok olmuş gibi bakıyolardı.Aynı yemi kullanmalarına rağmen sadece 2 küçük izmarit ve birkaç kaya balığı yakalamışlardı.Ben devam ettim ve her atışımda en az 1 tane ispari yakaladım. 20 dakika sonra kovam dolmuştu.Diğer çocuklarsa bana garip garip bakıyolardı.Sakin olan yanıma gelip hocam nasıl alıyosun bunları diye sordu.Bende gösterdim, iğnelerimin dibine küçük mantarlar takmıştım, oltayı atınca mantarlar yemi yukarı çıkarıp yosuna, kaya yada kayabalığına rastgelmesini engelliyordu, isparilerse suyun içinde askıda duran yemi vurmak yerine tek seferde ağzına alıyordu+ ispariler hemen kayanın dibindeydi, onlar ise en az 20-30 metre uzağa atıyolardı oltalarını. Onları yanıma çağırıp oltalarını biraz mantarla modifiye ettim , pratikte çok da farklı değildi oltalarımız.Sonra bi parça kurt aldım ve bölüp çok minik parçalar halinde iğnelerine taktım, fazla ileri atmamaları konusunda uyardım.Sonuç; ikiside arka arkaya el büyüklüğünde ispariler çekmeye başladılar.Herkes mutluydu tanıştık muhabbet etmeye başladık.2 saat kadar sonra kovalarımızda balık koyucak yer kalmamıştı, bizlerse tartışanlar başkasıymış gibi gülüp espriler yapıyor, şakalaşıyorduk birbirimizle.Resmen 40 yıllık dost gibi olmuştuk bir anda.yaşadığımız tatsızlık unutulmuştu.Tartıştığımız arkadaşla ise kendisi istanbuldan ankaraya taşınana kadar 3-4 sene her hafta balığa çıktık.Hala e-mail aracılığıyla görüşüyoruz balık ve deniz muhabbeti yapıp eski avlarımızı yad ediyoruz......

 

Yazdiklarinizi cok yakindan takip edyorum Ustam. Hem yazilariniz da ki ifadenin ustunlugu, hem bir oltacida bulunmasi gereken ahlakinizin dorugu, hem de tecrube ve akilcilikla kazanilmis bilgilerinizin uygulamaya sokmakta ki yeteneginiz, bunun otesin de amator balikcilik ruhunu eksiksiz kesfedip yasayan yureginiz gercekten takdir edilecek boyuttadir. Bizlere bu yuregi mutevazilik ve katiksizlikla actiginiz icin cok tesekkur ederim. Saygi ve sevgiyle, kalin saglicakla...