Gizli Cennetimin Yakişiklilari 2008 Buluşmasi

Oğullarım Erdem ve Egemen'in geleneksel Babaanne ve dede özlemlerini gidermek için beklenen gün gelmişti.Onlar dede ve babaanne özlemi çekerken ben Gizli Cennetimin yakışıklılarının özlemini çekiyordum... Nisan ortaları gibi istihbarata başlamıştım geçtiğimiz yıl bana rehberlik eden sevgili Rasim amcamı 2 güne bir arıyordum su nasıl hava nasıl karlar eridimi nihayetinde bu sene aşırı debili suyun bir kaç günde etkisini kaybederek geçmiş yıllara nazaran bu sene mayıs başı itibarıyla
suların bir hayli azaldığını Rasim amcadan duymak biraz moralimi bozsada hiç vakit kaybetmeden 15 Mayıstan sonraki bir
tarihe planladığım bu yılki ziyaretimi daha erkene çekerek 03 mayıs Cumartesi Çocuklarım Erdem ve Egemenle kendimi Sinop yollarında buldum.İlk durak her zamanki gibi Ilgaz dağından indikten sonra Ormanın iç kısımlarından gelen bir dereyi ziyaret ettim.Dere üzerinde kurulu Alabalık Çiftliğinde çalışanlara bu yılki dereye kaçırdıkları balıklar hakkında bilgi aldım.Bu yıl sadece yavru balık havuzundan bir miktar kaçırdıklarını anlattılar genede şansımı denedim hakkaten suya indirdiğim 1-2 numara döner kaşığı ikişerli üçerli takip eden gökalaların çok küçük olduklarını görmemle ava son verdim.Boyabat'a varmaya ramak kala çocukluğumun ve gençliğimin av mekanı Gökırmağa uğramadanda olmazdı tabiii.Su bir hayli az berraklığı mükemmele yakındı su içerisinde kefallerin bekirlerin sirazların yansımaları net bir şekilde görülüyordu 2 numara fire tiger desenli dönerkaşığı suya yumuşak bir şekilde indirdim ilk turda döner kaşığa yapışan kefalin mücadelesi görülmeye değerdi doğrusu balığı kolay bir şekilde kıyıya aldım.Oğullarım Egemen'le Erdem fotoğraf makinası ellerinde ben çekecem sen çekecem kavgasını ederken kıyıdaki su birikintisinin kenarına bıraktığım kefali sırayla fotoğraflarını çekmelerini istedim.Yaklaşık yarın saat içerisinde 5-6 tane kafali yakalarak sürekli bıraktım.İçlerinden en büyüğüne amarikan levrek pozu verdirerek son bir fotoğraftan sonra onuda saldım.Boyabat'a vardığımda saat 14,30 u gösteriyordu.Annem ve babamla hasret giderdim eski dostlarımı görebilmek umuduyla biraz Boyabat sokaklarında gezdim Boyabat için tarihi bir değere sahip olan Kale çevresinde biraz fotoğraf çektim derken daha fazla kendimi yormadan günü bitirdim çünkü pazar gününe Gizli cennetimde yakışıklılarla buluşma randevum vardı fakat nasıl olacaktı Rasim amcam acil bir iş için İstanbul'a gitmişti rehber yok Ankara'dan gelirken teklif götürdüğüm dostlarda işlerinden dolayı benle gelememişti O ormana tek girmek büyük bir casaret gerektiriyordu cep telefonu çekmiyor yollar sarp ve tehlikeli etrafta ayılar vs.... Huh? Pazar sabahı erkenden kalktım ilk iş pencereden gideceğim Ormanların zirvelerine camdan gözümü çevirdim kara bulutlar resmen üstlerine çökmüştü fakat benim yüreğime çöken özlem kara bulutlardan daha büyüktü gözüm karardı Annem ve Babamla vedalaştım Ormana gireceğimi 3-4 saat durduktan sonra Ankara'ya döneceğimi söyledim evdekiler gitme sakın desede beni iyi tanıyorlardı .. Yaklaşık 1 saat yol aldıktan sonra zorlandığım bir kaç nokta haricinde dereye ulaştım.Hazırlığımı yaptım arabayı kamufle ettim dere kenarına indim.Su geçen seneye göre bayağı bir azalmıştı...Her zamanki şelalare hiç bir yerde eğlenmeden ortamın seslerini dinleyerek yani biraz tedirgin bir şekilde sık orman içerisinde ilerledim...Bu arada yavaştan ince ince yağmur yağmaya başlamıştı...İlk derin göle ulaştığımda suyun 30 cm altında hazır kıta bekleyen Anaç alayı görünce gözlerim parlamıştı...Biraz onu uzaktan seyrettim daha sonra her zamanki özel yapay yemlerini hazırladım ürkütmemek için balığın 1 metre ilerisine mepsi kondurdum.Suya düşürmemle döndürmeye başladığım kaşığa anında tepki veren alanın kaşığı yuttuğunu sanmamla tasma yaptım fakat yakalayamadım çünkü o koca ağzından 2 numara kaşığı geri fırlatmıştı o sırada beni farketti ve hemen derinlerde kayboldu....Üzülsemmi sevinsemmi bir karar veremedim çünkügerçekten iri bir alaydı tahnit merakım yüzünden o balığı salamayabilirdim.Fakat onun adına sevindim doğrusu...Vakit kaybetmeden diğer göllere yöneldim su aşırı berraktı her durduğum gölde balıkları resmen sayrediyordum kimisine yakalandım kimisinide yakaladım yakaladığım her alabalığı fotoğrafladıktan sonra saldım çünkü öylesine güzeldilerki geçen sene onlara söz vermiştim bir dahakine soframı değil yüreğimi süsleyeceksiniz...4 saat sonunda yakalayıp ve bıraktığım 4 alabalıktan sonra yağmurun şiddetini artırmaya vede kesime gelen orman işçilerinin (Orman ayılarının) varlığının artmasıyla avı noktaladım....Gizli cennetimle vedalaştım yola koyuldum dönüş yolunda küçük bir kaza sonucu arabayı çamura sapladım biraz uğraşsamda arabayı çamurdan çıkardım derin bir nefes alarak Ankara'ya doğru yola koyuldum....
Nostalji 2007 Gizli Cennetimin Yakışıklıları
http://www.balikavi.net/forum/showthread.php?t=10365

 

Çok güzeldi, zevkle okudum... Hem kısmen tehlikeli hem de bir okadar zevkli olmuş av maceranız. Görüntüler çok güzel, Erdem ve Egemen'e de sevgiler, teşekkür ederiz ..