Suçlu aramak hiç bir şeyin çözümü değil. Midyeleri yiyen de biziz, sonra onları tuvalet yoluyla tekrar denize atanda. Sormadık yahu bu çıkardıklarımız nereye gidiyor? Şortumuzdaki o pisliği yıkadık, o pisliğe biraz daha ekleyip gene denize yolladık. Hiç sormadık pisliğimiz nereye gidiyor diye. Sonuç ne oldu? İşte bu oldu. Marmara'nın her tarafını kapatın ve suyunu boşaltın, tamamen. Kanalizasyonlardan gelen su bu denizi 70 yılda tekrar dolduracak kadar çok. Yani sen her yıl bu denize 70'te biri kadar pis su basıyorsun, deniz elbette dayanmaz. Şimdi ise, gidip kendimizi masum ilan etmeye, başka birilerini suçlu göstermeye çalışıyoruz. İşin daha kötüsü, biz gene oturalım, aynı düzen gidelim, ama denizde temizlensin, eski güzel günler gelsin diyoruz. Bu olacak şey değil. Önce şunu göreceğiz: Bu denizi pisleten biziz. Bu denizi mahveden biziz. Denizi kirletmeyecek şekilde bir şeyler yapmanın ceremesi, eziyeti neyse çekeceğiz. Kirlenmiş denizi temizlemek için ödenecek bir kefaret varsa -ki var- ödeyeceğiz. Suçlu başkası değil, bizleriz. Önce bunu bir farketmek gerekiyor. Bu şekilde amanda bizim ne güzel denizimiz vardı, üstünde balonlarımız vardı, onları kimler aldı diyerek varacak bir yerimiz yok. Denizimiz vardı, helamız da vardı, deniz temizdi, kirlettik, mahvettik. İşte bu gerçeği önce hepimiz kabul edeceğiz. Bu işin başı bu. Yoksa, "biz bir şey yapmadık -> kabahatli biz değiliz -> demekki düzeltmek için başkaları bir şey yapmalı." avuntusuyla, aynı pisliği aynı yoldan denize doldurup onu boğmaya devam ederiz. Ve gidip bir kurtarıcı veya diyeti ödeyecek bir zavallı aramakla denize yapabileceğimiz hiç bir şey yok. Biz mahvettik, düzeltmekte bizim boynumuzun borcu.
