guzel bir hikaye izzet abi tesekkurler bizlere bu hikayeyi ogrenme firsati verdiginiz ve birseyleri tekrar hatirlattiginiz icin saygilarimla
Mustafa kardeşim ben teşekkür ederim,Aslında bunlar hepimizin bildiği fakat uygulamaya geldiği zaman kaçtığı doğru hareketler ....
İzzet abi ben zaten duygusal bir adamım,senin yazılarının %90 ı beni ağlatıyor. Bu tür durumda olmayan ; kendimiz,sevdiklerimiz ve bilcümle alem-i insan adına Allah'a şükretmek,bu durumdaki kardeşlerimiz,abilerimiz ve ablalarımız adına da dua etmekten öte yapacak bir şey bulamıyorum ve bizlere içinde bulunmadığımız ama bir gün düşebileceğimiz bu gerçekleri hatırlattığın için sana sonsuz teşekkür ederim..Sağlıklı kalmak dileğiyle....
Çok teşekkür ederim tatlı kardeşim,Allah hepimize bu duyguları yaşamamız için bir kalp vermişse de mağlesef devamlı kalp gözümüzü kapalı tutuyoruz,inşallah hepimiz bu duygularla hareket ederiz,işte onu yapabildiğimiz an eminimki alacağımız haz herhalde hiç birşeyle değişilmez.Yüce mevlam herkesin kalp gözünü açık tutar inşallah...sevgilerimle
Çare yok.Ama bekleyin bende geleceğim.amatör balıkçılar partisiMazot bedava.Limit altı balık avlayanın cezası vatandaşlıktan men6 yıl sonra herkese trofe garantisi Şaka bi yana herşey gene bizim elimizde.
Teşekkür Arda bu tür yazıları uzun süredir biriktirmiştim şimdi sizlerle paylaşıyorum...Yarınki yazımı da okumanı tavsiye ederim....
Bir Askerin Hayatı !!! Vietnamda savaştıktan sonra evine dönmekte olan bir asker hakkında bir hikaye anlatırılır... San Fransisco dan ailesini aradı ve: ''Anne baba,eve dönüyorum ama sizden bir şey rica ediyorum. Yanımda bir arkadaşımı da getirmek istiyorum.''Memnuniyetle... onunla tanışmak isteriz,'' diye cevapladılar. Oğulları:''Bilmeniz gereken bir şey var''diye devam etti. ''Arkadaşım savaşta ağır yaralandı.Bir mayına bastı ve bir koluyla ayağını kaybetti. Gidecek hiç bir yeri yok, onun gelip bizle kalmasını istiyorum.''Bunu duyduğuma üzüldüm oğlum. Belki onun başka bir yer bulmasına yardımcı olabiliriz.'' ''Hayır anne,baba onun bizimle yaşamasını istiyorum.'' ''Oğlum'' dedi babası, ''Bizden ne istediğini bilmiyorsun.Onun gibi özürlü biri bize korkunç yük olur. Bizim kendi hayatımız var, ve bunun gibi bir şeyin hayatımıza engel olmasına izin veremeyiz. Bence bu arkadaşını unutup eve dönmelisin. O kendi başının çaresine bakacaktır.'' Oğlu o anda telefonu kapattı. Ailesi ondan bir süre haber alamadı. Ama bir kaç gün sonra, San Francisco polisinden bir telefon geldi.Oğullarının yüksek bir binadan düşüp öldüğünü öğrendiler. Polis bunun intihar olduğuna inanıyordu.Üzüntü dolu anne-baba hemen San Francisco ya uçtular ve oğullarının cesetini tesbit etmek için şehir morguna götürüldüler. Onu tanıdılar, ve bilmedikleri bir şey daha öğrenince dehşete düştüler. ve ve veeee... Oğullarının sadece bir kolu ve bir bacağı vardı!...
Sabah sabah tüylerim diken diken oldu beee Paylaşım için çok teşekkürler İzzet kardeşim, yine girmişsin damardan
bu hikayueyi biliyorsum ama sonuna kadar tüylerim diken diken olarak okudum paylaşım için teşekkürler izzet abi.
bencede okumayanlar için güzel bir yazı. okumamış biri olarak teşekkür ederim. bundan sonra kimseye kaz beyinli demeyeceğim galiba hatta biraz kazlardan örnek almak bile gerekiyor
doğum günü 4 temmuz filmi aklıma geldi birden.. sanırım bu hikayeden esinlenerek çekildi. savaş kötü bir şey.bu dünyanın en süper gücü içinde böyle.şuan ırakta,afganistanda da benzeri durumlar yaşanıyor
