İstanbul ve çevresi organizasyon ve tartışma platformu

Öncelikle sennur hanıma çok teşekkür ederim göstermiş olduğu demokrat ve olgun davranışından dolayı. Çünkü kepçe, leğen fikrine tabiri caizse hırlayan, sinirden köpüren ve de bu yüzden topicin kapanmasına her ne hikmetse vesile olan bendim...

Aslında yazılacak o kadar çok şey var ki bu topicte o gün olanla ilgili ama çoğu üye ve yönetici gibi sevgi saygı üzerine edebiyat yapmak çözüm olmadığı için olay üzerine konuşmamak en iyisi bence. Malum ya birileri gelir kendince alay eder küçümser ya da kızgın bir uyarı yapınca bir arkadaşa amatör avlanma şekilleri ettiği hakkında birden bire genç bir yönetici kardeş kafasına göre topic i temelli uçurur. Hatta hızını alamaz alamazda başka bir topicte aynı kişiye aynı konuyla ilgili cevap verdim diye orayı da uçuruverir. Bana da özelimden burada cevap verdirmiyoruz ondan sildim der, hatta kendimce uyardığım şahsın kepçeyle, leğenle v.s le kolay balık yakalama fikirlerine de espiriydi ama biz aslında öyle yakalız gümüşü bizim buralarda der ama daha sonra da bizim oralarda gümüşü balıktan saymıyoruz deyiverir herkese neredeyse…

Site ahalisine saygı sevgi eyvallahta, eski üstatların dediği gibi denizden çıkan her canlıya da saygı göstermek gerek ne tekim. En azından bizler 20 sene önce 18 yaşında toy bir delikanlıyken Saroz larda vurduğumuz orfozları şefkatle, sevgiyle kucaklar öyle çıkardık yukarıya. Tuttuğumuz mercanı, haniyi, istavriti, çevirdiğimiz levreği özenle koyardık teknenin livarına. Kıyamazdık orfozu teknenin arkasına bağlayıp kıyıya kadar sürüklemeye. Hatta trolcüleri kovmaya çalışırdık kıytırık teknelerimizle. Yetmezdi yetmezdi de gider sahil güvenliğe de çıkışırdık siz nerelerdesiniz diye. Biz çarpma derdik 10 tane çapa iğneyi kefal sürüsünün ortasına atıp 1 balık tutacam diye her defasında 10 balık yaralayan oltaya. Gördüğümüzde biz çarpardık avcı müsfettesini o yaralı balıkların acısıyla.

Ne yaman bir çelişkidir belki ama saygı ve sevgidendi avlanarak canına kıydığın balığa nazik davranmak ve davrandırtmak. En azından doğa ananın eseri olan denizlere olan saygımızdan. Malum genç yaşta aldı bazı arkadaşlarımızı vurgunla bizden… O yüzden denizden çıkan hiçbir canlıyı küçümsememeyi öğreniverdik birden. Elimizde misinayı sallarken bile sevgiyle, şefkatle, çocukça bir heyecanla tebessüm ederdik yeni doğmuş yavru balık sürülerine, veya dipte orfozla dövüşürken yanımızda birden dikkat kesilen meraklı küçüğe. Bazı günlerin gecelerinde hızımızı alamadığımız o anlarda avlarken karagözü v.s. yi fenerimizin soluk ışığın da tutardık 2 elimizin avuç içiyle nazikçe sanki her an kırılacak narin bir cam gibi.

Kim bilir belki o zamanlardan anlamıştı ustalarımız denizlerimizin saygısız, sevgisiz hatta balıksız kalacağını. Anlamıştı da avlanma etiğinin gerçekte ne demek olduğunu öğretmişti bizlere döve söve.

Hayatınız boyunca tüm güzellikler sizlerle olsun sayın forum sakinleri, sağlıcakla kalın.