İstanbul ve çevresi organizasyon ve tartışma platformu

bizim burda tek bir vuruş bile yok abi hiçgerek yok. 2 haftadır haftasonu gidiyorum atmadığım denemediğim takım yem kalmadı yok oğlu yok yani

tekneden başka balık yok sanırım bu ara
belki teknedede yoktur bilemiyorum

 

Cumartesi günü bir hışımla Galata köprüsüne çıktım.. Bahsettiğim yerde, haliç tarafı, karaköye doğru yerimi aldım.. Kimsecikler yok.. İki kamışı serdim güzelce.. Hava soğuk.. Buz esiyor resmen rüzgar.. Kapalı gökyüzü.. Ortalık pek tenha.. Yani balık avı için mükemmel bir gün.. Bir de balık varsa..

Kurtla beslenmiş 8 numara iğneler kefal beklerken, bir kaç tane yakaladım. Yanıma biz acemiyiz, hemde pek diyen 2 genç geldiler.. Çapariyi bedene takmayı bilmiyorlar.. Uğraştılar durdular.. Hasbel kader bir kaç kıraça geldi onlara.. Bende hemen evde bilhassa hazırladığım çapariyi açtım.. Zaten elinde kova olan biri olsa diye bakınıyordum.. İki seferde 17-18 tane kıraça oldu. Kovalarına koydum.. Sonra yemli takımı çıkardım. Canlı canlı kıraçaları enselerinden takarak saldım suya.. Kıraçaların olduğu yüksekliğe bıraktım..

Bekle, bekle tık yok.. Bir kamışta kurtlar kefal bekliyor. Diğerinde canlı kraçalar ne çıkarsa onu bekliyor.. Ama arkadaşlar, çapari taktılar, onlarda bekliyor.. Dedim çapari böyle beklenmez, dipte kraça, tutacaksanız.. Dip nasıl oluyor, nerden bileceğiz filan.. Kamışlarını aldım elime aha bak misina durdu, bak böyle yukarı süzecen vs. diye tarif ederken, benim yemli takımın olduğu kamış birden şak diye aşşağıya.. Fişek gibi en az bir yarım metreden fazla indi ucu kamışın.. Kamış ucunda metremiz olmadığı için söyleyemiyorum ama 1m indiyse şaşırmam..

Ahha dedim, elimdeki kamışı verip benimkini çekeyim derken kamışın ucu aşağıya indiği hızla tekrar yukarı çıktı. Öylece kaldı.. Tık yok başka..

Kendime çeşitli küfürler ederken gittim, kalamayı gevşeteyim, belki bir daha filan diye.. Sonra canım sıkıldı, kedi olalı bir fare tutacaz, onuda... Sanki kendimiz pek ustaymışız gibi, bir de millete yok çapari böyle çekilir, yok siyah takın vs. vs.. Önce bir kendi kelimize sürsek merhemi olmaz sanki..

Olay şu olsa gerek.. Büyük ihtimalle levrek geldi.. Gündüz vakti, olmaz değil.. Olur mu olur.. Canlı yemi alıp hurra diye çekti.. Kamışı o şekilde hızla levrekten başkası kolay kolay çekemez, sanmıyorum.. Ama kamış zorlayıp, ver balığımı deyince, levrek "peki dayı, kızma, al balığın senin olsun" diyerek iade benim yemi.. Avare avare iş yapacağıma, yemli takım atmışım, ayarla kalamayı, kurşunu düşürmeyecek kadar, büyük balık gelirse alsın gitsin.. Olmaz mı? Olmazmış..

Kaçtı yani kırk yılda bir gelen kısmet elimizden..

Bizde akşama kadar 5-6 kefal ile yetinmek durumunda kaldık elbette.. Kraçalara başka vuran bir şey olmadı.. Siteden geliriz vs. diyenler de gelmedi haliyle.. Bende, bu saate kadar vurmayan balık bu saatten sonra da vurmasın diye toplanıp döndüm..

Pazar günüde, Gebzeden bir vesaite binip, çoluk çocuk Kozyatağı'na gittik.. Bauhaus varmış orada.. Kaşıkları parlatmak için, metal parlatıcı aldım. Makinelere lazım olur diye WD40. Köprü için tahta yapmaya ufak menteşeler. Ufak rapala yapmak için mantar aldım, ama boya almayı unuttum Bir de saksı ve sümbül soğanı aldım: Böyle aklıevvellik edersem bir daha, kafama vurmak için...