İstanbul'da Kılıç Balığı

... Serhat kardeşim, bu av şeklini hatırlıyorum. Nisan ortasından mayıs ortasına kadar yaklaşık bir ay zıpkınla kılıç avlarlardı. Teknede 3 kişi olurdu. Teknenin burnunda ileri doğru uzatılmış yassı ve sağlam bir kalas bulunur. Zıpkıncı yüzükoyun kalas üzerinde ilerlerdi. Teknede bir direk bulunur, hafif kilolu genellikle bir çocuk gözcü olarak direğe tırmanırdı. Birde motoru kullanan. Güneşlenip uyuklamakta olan bir kılıç görüldüğü zaman, tam yol üzerine sürülür, 25-30m. kala motor durdurulurdu. tekne sessizce balığın üzerine süzülürdü. Balık zıpkınlanırsa arkasından 40-50m. kalın ip kalama bırakılır, ipin diğer ucuna da lehimlenmiş gaz veya peynir tenekesi bağlı olarak suya bırakılırdı. Teneke şamandırada her balıkçının adı yazar, diğer balıkçılar onun takımına dokunmazdı. Balığın yorulması beklenirken yeni balıklar aranırdı. balığı vurabilme oranı yarı yarıyaydı. Çünkü balık uyanıp son anda dalabiliyordu. Hele mayıs gelip sular ısınınca balıklarda uyanma oranı artıyordu. Mayıs ayı ortasından sonra daha 15m. den farkedip dalıyorlardı. O zaman balıkçılar devamı seneye anlamına (geçti kılıcın alayı, sok k...na gagayı) derler ve kılıç sezonunu kapatırlardı. (gaga zıpkın ucuna denir). Marmarada 1960 larda azalmaya başlayan kılıç avı 65 lerde tamamen bitti. Kuzey Egede bir müddet daha kılıç avı devam ettiysede balık azalması bu yöntemin kalkmasına neden oldu.