Hüseyin kardeşim. Bir kişi, karşısında duran herhangi bir şeye bakarken, kalbinin, yüreğinin sesiyle özdeşleşerek değerlendirmelerde bulunur. Burada ki görüşler de sizin kalbinizin güzelliğinin bir göstergesidir. Teşekkür ederim.
Ertan agabey; eline, yuregine saglik. Oyle icten gelerek yazmissin ki duygulanmamak elde degil. Paylastigin icin sagol, varol.
Öyle be İbrahim Tevfik ağabey sağolsun aldı götürdü beni,bizim de yaş artık az değil ''ağabeylerim kızmasın sakın'' anı defteri doldu taştı.Eksik olma kardeşim selamlar
Ertan kardeşim benim, merhaba. Sizde öyle bir anlatmışsınız ki kardeşim, hepimizin o çocukluk kesitinden bir şeyler aktarmışsınız inanın. Tamam yoktu, eksikti, kıttı, ama çoooook daha mutlu değilmiydik ? Küçük bir simitten bile büyük mutluluklar çıkartmıyormuyduk ? Ya şimdi ?????????????? Klavyene sağlık diyor ve gözlerinden öpüyorum.
Abii şu an bilgisayara boş boş bakarak tam onu düşünüyordum yazdıklarınla aynı eşdeğer cevap yazmışsın Allaha şükürler olsun şimdi evet farklı 20 yaşıma kadar yaşadıklarım herhalde ki yokluktan yokluk derken ekmeğimizi yine taştan çıkardık yokluk benim için Almanyadan bir Shakespeare bir kamış ve makinasını ısmarlamaktı çünkü yoktu yokluk para biriktirip yine gençlik yıllarımda babamın arabasında dinlemek için Türkiyede olmayan Pioneer bir teyp sahibi olmaktı yada F.U.S kot pantalon veya İtalyaya giden bir tır şoförüne Carrerea kot pantalondu ve yahut komşunun yetişkin kızının yurdışından ısmarladığı Nivea krem yoktu işte ama hastı herşey abi 20 sene önce gerçekten bu yaşımıza yön ve yol veren anılarla dopdolu ama ondan sonraki 24 seneyi sorsan ''Hatırlamıyorum'' evet abi olabildiğince kısa kestim ''Hatırlamıyorum''herşeyin cevabı bu cümlenin içinde tekrar selamlar sevgili ağabeyim
Ertan abi, yaklaşık olarak aynı dönemin çocuklarıyız, hikayeler, yaşananlar ve duygular bu kadarmı benzer birbirine...Güzel yurdumun genel yapısıydı bu yokluk galiba, hoş biz yoklukta yaşarken yokluğun farkında değildik belkide, bugünden bakınca çok daha iyi görebiliyoruz bazı şeyleri...Hepimiz çocuk aklıyla farkındaydık aslında bazı şeylerin, işte bu yüzden ısrar etmezdik babamıza bir şey istediğimizde....Peki her istediğine hemen sahip olan şimdiki çocuklarımız şanslımıdır sizce...Velhasıl sizin bu duygu yüklü yazılarınız beni çok çok uzun yıllar öncesine götürmüş ve duygulandırmıştır, çok teşekkürler...Bu arada Tevfik abi pardon, resimlerde harika:thumb:
Evet İsa kardeşim aynı jenerasyon çocukları sayılırız o yıllar alternatiflerin az olması daha iyiymiş bence:kocaman hayallerimiz ve onları kurmaya yer varmış bizler için,tabi her dönemin kendine göre güzellikleri ve avantajları muhakkak olacaktır eminim şu an 15-20 yaşındaki gençler bir 25-30 sene sonra çocukluk hatıralarını hatırladıklarında gittikçe kaybolan değerler ve değişen dünya nimetleri,imkanları karşısında bizim duyduğumuz hazzın aynısını duyarlar çünkü o zamanlar bizim soluduğumuz havayla şimdiki soluduğumuz hava bile farklıydı gelecek nesillere en azından içi balıklarla dolu tertemiz sular ve yemyeşil ormanlar bırakabilsek yeterlidir derim sevgi ve saygılarımla
Bu bakış açınızı, sizin gönlünüzde ki ışıltıların yansıması olarak görüyorum Ferruh kardeşim. Teşekkür ederim.
