İzmir ve çevresi ...çipura-yengeç ..?

Bireysel olarak yapabileceğimiz hiç bir şey yok bunu unutun arkadaşlar. Belki çok umutsuz ya da karamsar gelmiş olabilir bu dediğim ama bunu söylememin o kadar çok nedeni var ki yaz yaz bitmez.

Mücadelenin tek yolu Birlikte hareket etmek. Sivil toplum kuruluşlarına büyük bir rol düşüyor burada. E, onların da hali ortada. Bu konuda da çok şey söylemeye gerek yok.

Ama işin bir de şu tarafı var. Şimdi bu yem çıkaran arkadaşlar engellense ve ya sınırlandırılsa bu sefer yem fiyatı artacak ve bizler kızacağız buna. Ya da denizlerimizde komple bir av yasağı uygulansa yine isyan edeceğiz.

Bunun orta yolu varmıdır? Varsa nedir? İnanın ben hiç bilmiyorum. Bildiğim tek nokta kanun koyucular kanunları koyarken bu konuyla ilgili olarak gerek üniversitelerin ilgili bölümlerinden gerekse bu konuyla ilgili siivil toplum kuruluşlarından bilgi almalılar hatta kanun taslaklarını onlara yaptırmalılar.

Uygulayıcılar; onlarda eğitilmeli ve kanunun öngördüğü şekilde yetkilerini kullanmadıkları zaman işssiz kalacaklarını bilmeliler. Hatta içeri bile girebilmeliler. Yanlış yaptığı anda başına çok kötü şeyler geleceğini bilmeli bu arkadaşlar.

Bizler; Kanunla belirtilen düzenlemelere, kurallara uymalı, uymadığında kanun uygulayıcılarının başına ne geliyorsa aynısının başına geleceğini bilmeli. Ama bence en önemlisi yanlış yapanı anında ihbar etmeli ve yaptığı ihbarın peşinden takipcisi olmalı.

Eğitim güzel bir temenni. Evet insanlar eğitilmeli. İnsanlar zaten eğitiliyor. Bazı şeyler öğretiliyor. Fakat iş ailede bitiyor bana göre. Çocuk ailesinde ne görürse uyguluyor. Büyüdüğünde aynısını yapıyor onun çocuğu da onu takip ediyor. Bu liste uzar gider...

Eğer geleceğimizi kurtarmak istiyorsak akla hayale gelmeyecek sertlikte kurallar koymalı ve uygulamalıyız. Aynı zamanda bu kuralların uygulanıp uygulanmadığının sıkı takipçisi olmalıyız. Bunun başka yolu yok. Kaçak avlanan bir balıkçının elinde sülalesinde ne var ne yok elinden alın bakalım bidaha aynısını yapabiliyormu? Yapacaktır. Başkasının yanında yapacaktır. Ama yanında çalıştığı kişi sayısı hergeçen gün azaldığında adam gibi davranmaktan başka çaresi kalmayacaktır.

Aynı şekilde trafikte alkollü araç kullananı, hatalı sollama yapanı, hız limitleriniaşanı planlayarak ve tasarlayarak adam öldürmeye teşebbüsten atın içeriye arabasına el koyun ve bir daha araba kelimesini ağzına almayacak bir ceza verin insanlar muma nasıl dönecekler.

Bir çok arkadaş bu yazılanları ütopya zannedebilir. Öyle de zaten. Etrafımıza bir bakmamız yeterli bu kuralların uygulanıp uygulanamayacağını anlamak için. Özellikle işe gidip gelirken toplu ulaşım araçlarını kullanan arkadaşlar insanları izleyin. Yaptıkları konuşmaları hareketlerini, birbirlerine nasıl davrandıklarını gözlemleyin. Ve bu ülkenin içinde bulunduğu durumun aslında neden kaynaklandığını gözlerinizle görün.

Kulakları çınlasın göreve ilk başladığımda Merkez İlçe Müdürüm vardı. Ben polislerle ilgili olarak takılırdım ona. Polislikten gelmeydi. Kızdırırdım. Bana bir gün dedi ki "Evet, söylediklerinde çok haklısın, ama bizim polisimiz Yunanistandan gelmiyor buraya" Ondan sonra ağzımı açmadım birdaha.

İnsan... En büyük faktör bu. İnsanın içindeki güdüler bizi yönlendiren. Doğamızda var talan etmek, çalmak, yok etmek. Bunu yeneler zaten toplum tarafından "garip" olarak nitelendiriliyor. Tıpkı bizlerin burda "ya, yakaladığın balıkların boyları sirkülere uymuyor" dediğimiz insanların bir çoğunun içlerinden "sirkülerinizi de, siz de....." şeklinde güzel (!) temennilerde bulunmaları gibi.

Benim hiç umudum yok arkadaşlar. İnanın. Hiç birşey düzelmeyecek. Belki de bu AB yasalarının ülkeye tek faudası bu yönde olacak. Orada ki düzenlemeler belki buradaki doğal hayatı kurtaracak. O zaman da "ya eskiden ne güzeldi canım nerde ne zaman isterse olta atıyodum, bu para işi nerden çıktı, zaten gelirimiz ne ki" şeklindeki feryatlarımızı duyacağız.

Benim hiç umudum yok arkadaşlar gerçekten yok...Ne tarafa dönersek dönelim hep açıkta kalan bir yan olacak.

Karamsar değilim gerçekten. Ama olanlara duygusal yaklaşmak yerine gerçekleri görmeyi adet edinmişimdir hep. Temenni etmek güzel şey. Ama gerçekleri görmek her zaman zor gelir insana ve ağır...

Bu konuda girişimi olan herkezin yanında olacağımı belirtmek isterim.

Hepinize saygılar...