Lambuka Show !!!

Her zaman olduğu gibi çekirdek kadro (Müjdat, Serdar, Hakan) msnde toplanıp yeni bir av macerası planlamaya başlamıştık. Hareket zamanımızı 03.11.2007 cumartesi günü saat 20.00 olarak belirledik. 5 kişilik bir kadro kurmamız gerekiyordu ve biz 3 kişiydik. Aynı güne, Bursa Organizasyonu da denk geldiği için Müjdat Usta tereddütteydi. Daha sonrasında Bursa Organizasyonuna giderse daha az insanı üzeceğine kanaat getirerek çekirdek kadromuzdan kendi rızasıyla ayrıldı. Böylece kadrodaki açık sayısı 3’e çıkmış oldu. Hemen yedek oyuncu kadrosundan Mehmet, Zafer va Ali45’i kadroya dahil ederek 5 asil oyuncuyu tamamladık. Saatler ayarlanmış ve kronometre geriye sayıma başlamıştı. Yemler önceden sipariş edildi İzmir’den. Manisa’daki balıkçı ağabeyimizden de bir kasa sardalya ve mazmuz temin edildi. Av günü saatler bir türlü geçmek bilmedi. Ara ara telefonlarla irtibata geçilip son iğneler bağlandı, kamışlar hazırlandı, makaralar sarıldı. Grup kaptanı olarak ben ilk marşa basan kişi oldum. Arabama buzluğumu, kamışlarımı ve takım çantamı indirerek yükledim. İlk heyecan burada başlamıştı. Kadroda tanımadığım iki arkadaşım vardı. Hem onlarla tanışacaktım hem de güzel bir av macerası daha yaşacaktım. Kim heyecanlanmaz ki! Ve ilk hareket başladı. Önce Ali45 i evinden aldım. Heyecanla oda aşağıya inmiş ve eşyalarını getirmişti. Arabada 2 kişi olmuştuk bile. Sıra Avcıperdeci Serdar’ı almaya gelmişti. Her zamanki gibi oda heyecandan evinde değil, kapısının önünde bekliyordu ve de yanında Zafer vardı. Zaferle orada tanıştık. Sessiz sakin ve çok uyumlu bir arkadaştı. Onu tanıdığıma çok memnun oldum. Neyse bir çırpıda Serdarın eşyalarını da arabaya atıp düştük Balıkçı ağabeyimizin dükkanına doğru gitmeye. Oradan da mazmuz ve yemlik sardalyalarımızı alarak 5 kişi Mehmet arkadaşımızı almak üzere yola koyulduk. Şöför yanı büyük bir saygıyla Mehmet arkadaşımıza ayrıldı ve eşyalarını yükleyerek yolculuğumuza başladık. Kadro her zamanki gibi iyi seçilmişti. Bu başarısından dolayı Serdar arkadaşımızı kutluyorum.



Yolculuğumuz Ali45’in gençlik maceralarını dinleyerek bol kahkahalı ve neşeli bir şekilde devam etmeye başladı. Muhabbetler o kadar güzeldi ki yaklaşık 300 km’lik gidiş yolu, uzunluğunu bize hissettiremedi. Saat 20.00 civarında başlayan yolcuğumuz benzin, yem derken 00.15 de Bodrum’da son buldu. Artık tarih Kasımın 4’ünü gösteriyordu.


Şimdi sıra sabahı bekleyip tekneye kavuşmaya gelmişti ama sırada geçmesi gereken 6-7 saatlik bir zaman dilimi vardı. Ben ve Zafer arabada uyumayı tercih ettik ama Serdar bizden daha önce davranıp arka koltuğa uzanıp uyumaya başladığı için, biz pek başarılı olamadık. Serdarın horultuları arasında uykuya dalmak neredeyse imkansız hale gelmişti. Ali45 ve Zafer şezlongları dışarı çıkarıp açık havada uyumayı tercih ettiler ve çıktılar. Bu arada Serdar’ı nasıl olduysa uyandırmayı başardım ve arka koltuğa attım kendimi. Anlatılanlara göre oradan tanığımız Hasan Usta ile Serdar kardeşimiz oturmuş ve sabaha kadar Mehmet, Zafer ve Ali arkadaşımızı da uykusuz bırakmayı başararak muhabbet etmişlerdi. İlerleyen saatlerde herkes bir şekilde (ama ön koltukta ama teknelerin içinde) uyuduğu için tekneye gecikecektik. Nitekim de beklenen oldu. Saat sabahın 8’inde uyanarak hızlı bir şekilde tekneye doğru ilerledik. Teknecimiz bizi bekliyordu. Hızlı bir şekilde eşyalar tekneye yüklendi ve motor çalıştırıldı. Kıyı yavaş yavaş arkamızda kalmaya başlamıştı ve sabahım keskin havası iyod ile karışarak içimize doluyordu. İşte beklenen saatler gelmişti ve hemen yerleşmeye ve düzen alınmaya başlandı. Zafer lambukalar için oltacı görevini görecekti, teknenin en arkasına konuşlandırıldı. Hemen onun terkisine Serdar yerleştirildi kepçe onun yanına kondu. İp bağlama demir alma, demir atma işleri içinde Ali45 teknenin başında yerini aldı. Mehmet ve ben de teknenin ortasında yerimizi aldık. Yemler çıkarıldı kesildi hazırlandı. Teşkilat kurulmuştu. Avlak yerimize gelmiştik. Gözlerimiz hep lambukalardaydı. İlk isparozu tutarak lambukaya yem yapılması için Zafere verdim. Zafer özenle yemi kancaya taktı (Ona iğne denemez çünkü) ve suya gönderdi. Hareketimiz kısa sürede sonuç verdi. Lambukalar attığımız mazmuzunda etkisiyle bize doğru gelmeye başlamışlardı. Zaferin ikinci kez oltayı toplayıp tekrar suya atmasıyla avımızın ilk trofesi oltalarımıza yakalanmış oldu. Sorun lambukayı yakalamak da değil güverteye almaktaydı. Balık bir anda derin suların diplerine kaçıyordu, Zafer makarayı boşaltıyordu. Sonra suyun üstüne büyük bir hızla çıkıp misinayı boşmuş gibi yüzdürüyordu. Arada suyun üstünden göklere zıplayıp tekrar dalıyordu. Görmeye değer bir gerilim tablosu yaşanıyordu. Tekneci dahil hepimiz pür dikkat ve büyük bir heyecanla avı seyrediyorduk. Görülmeye değer bir mücadeleydi. Serdarın verdiği direktifler doğrultusunda mücadeleyi Zafer kazanmıştı ve hepimiz ilk zaferimizi kazanmış olduk. Lambuka kepçemizden büyük olduğu için mücadele bir anda bitmedi. Bin bir güçlükle teknemize almayı başardık, iğnesini zar zor çıkardık ve ölünceye kadar zor zor zapdettik balığı. Yüzle gülüyordu teknede. Ardından herkes normal avına geri döndü. Burada Mehmet arkadaşımız bir kaç lidaki ve isparoz çekti. Sonra yer değiştirmeye karar verdik.




Yeni yerimizde de pek bişey bulamadık. Her zaman olduğu gibi kaba lidaki, izmarit ve isparozlar çekildi. Yem olarak bir ara mamun bir ara sardalya bir ara kalamar denendi. Orayıda terk etmeye karar verdik. Tam bu sırada uzaktan lambukalar gözükmeye başladı. Yeni bir heyecan fırtınası daha başlamıştı. Etrafı iyice mazmuzlayıp dikkatlerini üzerime çekmeyi başardık. Bize doğru gelmeye başlamışlardı. Derken Zafere verdiğimiz isparozlar yem olarak denize oltanın ucunda geri döndü. Kısa bir bekleyişin ardından bir lambuka daha mücadelemize katılmıştı. Lambuka için ölüm kalım savaşı başlamıştı. Bu bir önceki lambukadan daha çetin ceviz çıkmıştı. Zafer arada misinayı tutmakta, bazen çekmekte zorlanır olmuştu. Hepimiz yanına toplanmış ona yardımcı olmaya çalışıyorduk. Arad balık teknenin öbür tarafına geçiyor Zaferin kontrolünün dışında kalıyordu. Ama biz bunlara hazırlıklıydık. Serdarın bir önceki avından edindiği tecrübeleri bize aktarması çok faydalı olmuştu. Bu iş ekip işiydi ve bizde bir ekiptik. Herkes üstüne düşeni yapıyordu. Lambuka iyice tekneye yaklaştırıldı ve oda binbir güçlükle güverteye alındı. Güçlükle zaptedildi ve iğnesi çıkarıldı. Günün bir öncekinden daha büyük trofesi artık mücadeleyi kaybetmiş bir şekilde güvertemizde yerini almıştı. Yer değiştirilmeye karar verip üçüncü yerimize doğru demir aldık.



Saatler neredeyse 14.00’ü gösteriyordu yeni avlak yerimize vardık. Daha ilk oltalar suya indiğinde, neredeyse kurşunlar dibe iner inmez en başta Serdar olmak üzere ben ve Mehmet vuruşlarla karşılaştık. Ben 1, Serdar 1 ve Mehmet arkadaşımız 3 levrek birden çektik. Hızlıca tekrar oltalar suya. Bu arada Zafer arkadaşımızda bize katılmaya karar verdi. Ali45 de teknenin burnundan avlanmaya devam ediyordu. Burası çok bereketli bir yerdi. Ardı ardına levrekler, antenli mercanlar, çipuralar gelmeye başlamıştı. Heyecan doruktaydı. Kaptan bu heyecanımızı kursağımızda bıraktı Beyler hava bozacak çabuk kaçalım, dedi. Hepimiz şok olduk. Tam balık çalışmaya başlamıştı ve kaptan gidelim tehlikeye atmayalım kendimizi diyordu. Ha toparlanıyoduk toparlanmıştık derken son tur oltalar toplanmak üzere denize indirilmişti bile. Derken uzaktan lambukalar bir kez daha göründü. Son kez etraf mazmuzlanarak dikkatleri üzerimize çekildi. İsparozlu kanca suya atıldı ve 1 dakika geçmeden üçüncü ve son mücadele başladı. Bu diğerlerine göre biraz daha küçüktü ve biz bu gün iyice tecrübe sahibi olmuştuk. Kısa bir mücadelenin sonunda teknenin yanına kadar getirilen lambukayı uzanıp kepçeleyerek teknenin güvertesine aldım.



Av bitmişti. Hava iyice kapanmaya başlamıştı. Kalan tüm yemlerimizi ve mazmuzlarımızı oraya dökerek kendimizce aldığımız balıkların bedelini ödedik. Bir dahaki gelişimizde oradaki balıklar iyice beslenmeliydi. Elde ne varsa oraya bıraktık. Yaklaşık 1 saat süren dönüş yolculuğunda malzemelerimizi toparlayıp yerleştirdik. Balıklar kovalarda gözler kıyıdaydı. İskeleye yanaşıp tekneyi bağladık. Eşyalar kıyıya indirildi. Kovalardan çıkan balıklar özenle yere düzenlendi ve sitemiz için fotolar çekilmeye başlandı.










Sırasıyla lambukalarımızla fotograflar çekildi ve ardından arabaya binip dönüş yoluna çıktık. Yağmur yağmaya başlamıştı hava iyice kapanmıştı. Uzun bir dönüş yolundan sonra herkesi evine bırakıp kapımın önüne arabamı parkettim. İşte en zoru buydu. O kadar eşyayı 4,kata çıkarmak. O yorgunluğun üzerine son bi hamleyle 2 turda eşyaları yukarıya çıkarıp balıkları mutfak tezgahının üzerine serdim.



Ertesi gün misafirlerimizle yemek üzere Serdarın verdiği bilgiler doğrultusunda lambukayı temizledim, parçaladım. Mehmet kardeşimizin verdiği tariflede dün pişirip afiyetle yedik. Tadı güzelmiş çok beğendik ve arkadaşlarımızla av gününü tekrar yaddettik. Beraber ava gittiğimiz Serdar, Ali Mehmet ve Zafer arkadaşlarıma çok teşekkür ediyorum. Güzel bir gündü. Bir dahaki avımızda görüşmek üzere.!!!