turnalar havyarlı

san katılmamak içten değil

geçenlerde avlandıgımız göletlerden birisine gitmiştim millet piknıge gelmiş gibi gözüküyor bıde ne göreyım herkesın önunde oltalar suda hazır kıta beklıyor daha sonrakı haftalardada bi arkadaşım gitmiş aynı yere yine oltalar fora dedi birde havyar dokmek için kıyıya gelen sazanları ellerıyle toplamışlar

 

Bu probleme bakis acimizi "Niye bu boyle oluyor ?" yerine "Bu olaylarin ortadan kaldirilmasinda bana nasil bir gorev duser? seklinde degistirebilirsek, gercekten bir yol katedebilecegimize inaniyorum. "Niye boyle oluyor?" bizi ta bastan istifaya goturur. Dinledigimiz ic sesler, "Aman bana ne.. Dertsiz basima dert mi alacagim?Hem bu kadar olumsuzlugun karsisinda bir ben olarak ne yapabilirim? Lanet olsun hepsine, bir gun ne yaptiklarini anlayacaklar.Is isten zaten coktan gecti." gibi olursa yaratacagimiz olumlu bir gelisme degil, vazgecmislik, yenilgiyi secmisliktir.Aslinda sorumluluk almaktan cekinen yureklerin vicdanlarini onamasindan baska bir arayis degildir bu. "Yanlis yapanlar var ve biz onlardan degiliz." soylencesi, ne yazik ki sadece bir ego balonudur. Sistikce siser de
bir turlu bir seyi bir yerden kaldirip oteki yere koyamaz. Kaybetmisligi coktan kabul etmistir. Aslinda sevgi ve saygi ilkesini bozmadan, oyle bagirip cagirip insanlari asagilamadan yapilabilecek cok sey var. Ancak o "nasil" sorusuyla
mesgul olmak o kadar muskulpesentdir ki. Umutsuzluk bir anda ilk secim olur.
Sirtimizi doner gideriz.Su olayi sabirla okumanizi rica ediyorum.
Bir zamanlar bir arkadasim vardi. Oyunlarla arasi cok iyi degildi. Cunku cogu topla oynaniyordu. Arkadasimda ciddi bir kas bozuklugu yuzunden el-goz, ayak -goz becerisi gelismemis gibi gorunuyordu. Eline top atsan tutamiyor, iskaliyor,
topa vur desen "Ya ben yapamam ki arkadaslar." diyordu. Kendim de dahil olmak uzere herkes arkadasimizin bu durumunu onun ifade ettigi gibi bir yetersizlik olarak kabul ettik. Gercek buydu. Yapilacak ne olabilirdi ki. Kisacasi
istifa etmistik onun icin yaratabilecegimiz her olanaktan. Takii bir olaya sahit olana kadar. Evime giden yolun kenarinda bir spor kulubunun sahasi var. Sahada o gun softball denilen beyzball benzeri bir oyunun antrenmani suruyor.
(ben yurt disinda yasiyorum) Antrenor topa sopayla vuracak oyuncuya soyle
bagiriyordu." Topun donusune bak. Bu arada vurmak serbest" Cok garipsedim.
Ya dedim kendi kendime "be adam! o hizda gelen topun kendi cevresinde donusunu kim gorebilir. "Topa bak ve vurmaya calis" demek yerine, ne uzatiyorsun bu kadar? Bu adam bunu bilmeyecek kadar aptal olamazdi. Sonucta bir antrenordu.O an bir seye "acaba mi?"dedim. Ertesi gun cebimde uzeri cizilmis bir tenis topu arkadasima ugradim. Bu arada elimde top, oyle yere vurdurup tutuyorum. "Bak sana bir sey gosterecegim. Acaip bir sey oluyor." "Nedir ? " dedi."Su cizgiye bak ve ne tarafa dondugunu soyle. Atiyorum, dikkat et top cama vurmasin." Ve topu elimden cikardim.Topa bakti ve yakalayip , "saga, sanirim saga donuyor" dedi.Ama olani anlamadi. "Bildin" dedim. "Gonder bir daha", Yakaladigim topu ona bir daha attim. Tekrar yakaladi. "Gene saga donuyor." Yuzume oyle bakarken."Hey!" dedim, "Topu yakaliyorsun" Uyandi. Anladi ne oldugunu.Arkadasim ozrunu kafaya takmis, cocuklugunda yeni yeni top oynamaya calisirken, yapmis oldugu her acami hareketi ozrune yormus, kendi kendine 'ben bunu yapamiyorum, ben bunu yapamiyorum." demis ve bu yuzden denemekten vaz gecmisti. Bu inanc onun benzeri konularda kendine guvenini tamamen yitirmesine neden olmustu. Ne zaman biri ona 'topu tut" dese, strese giriyordu.Cunku dusuncesinde bunu yapmak imkansizdi ve gulunc duruma dusecekti.O gun arkadasima hedef, topu tutmak degil, topun ne tarafa dondugunu bulmak olarak gosterilince, boyle bir ic sesinden bagimsiz ,dolayisiyla stressiz,asil algilayisini topu gormeye verdi. Ve problem cozuldu. Cunku daha once algilayisi topta degil "yapamazsin diyen ic sesindeydi." Bir kez o sesten kendini kurtarinca mucize gerceklesti.
Arkadasim o gunden sonra her hangi baska bir insan kadar topla barisik yasadi.
Hepimizin icinde "Bu olmaz" diye, kukreyen bir ses vardir. O sesi dinlememeyi secmek, istediginiz herhangi bir konuda mucizenin baslangicidir. Anlatabiliyor muyum? Ice ve disa soyledigimiz kelimeler cok onemli. Bir bakin nerde yarattiginiza o sesleri. Siz o ses degilsiniz. Siz o sesin gercek olduguna karar verensiniz. Bir kez kararimizi degistirirsek, o gune kadar elde edemedigimiz pek cok amaci gerceklestirmenin olanagini, kavgayla, dovusle degil, huzur , mutluluk ve samimi cabayla elde edecegiz.