Yayin Hakkinda Bilmek Istediğiniz Her şey

Yayın avı

Merhaba kader dostlarım!
Ben yeni bir üye olarak ilk bilgilerimi paylaşayım isteim. Yayın balığı doğal olarak buluduğu yerlerde sülükle beslenir. Olmayan avlaklarda ise sülüğe bakmaz. Bu konuda epey tecrübe yaşadığımı söyleyebilirim. Bana göre canlı veya ölmüş,fakat taze balık en iyisidir. Avrupa'da son dönemde somon balığı besiciliği için yapılan granüllerle avlama moda olmuş durumda. Bu şekli aranızda deneyen oldu mu?
Selamlar,

Erdinç

 

Karanlık Suların Şovalyesi ,YAYIN BALIĞI

Kapayın gözlerinizi, Bir akşam üstü hayaledin… Bir nehir kenarındasınız ya da göl üstünde bir sandalda. Güneş karşı tepelerin ardına düştü düşecek. Hafif bir meltem yüzünüzü ılık ılık okşuyor. Bütün dikkatiniz sağ el işaret parmağınızda. Yüreğiniz, beyniniz, sinir sisteminiz parmağınızın ucundaki misinaya kilitlenmiş. Bekliyorsunuz sabırla. Önce misinanızda küçük bir kalp atışı gibi tıkırtı, hemen ardından kalp krizinden beter yürek çarpıntısı!… Evet o, evet o!… İşte, işte rakibiniz orada, oltanızın ucunda. Hamlesini yapıyor, yemi yiyor. Şimdi sıra sizde… Kancayı ağzına aldığını hissettiğiniz anda çarptırın misinayı, asılın hızla. Ne erken, ne geç… Ne çok yavaş, ne çok hızlı… Evet, evet, şimdi, şimdi! Hadi çarptırın!… Hayır, hayır sonucu söylemeyin, yüreğim kaldırmıyor… Bırakın hayal edebileyim. Neler var oltanızın ucunda?. Sulardaki yaşam mücadelesinin hangi şövalyesine rastladınız, bırakın benim paşa gönlüm hayal etsin. Yoksa yayın mıydı oltanıza denk gelen; Şu derin suların karanlıklar şövalyesi yayınlar. Boşa şövalye demedik, gerçekten soylu, haşmetli balıktır yayın. Gerçek bir asilzadedir. Öyle her suda bulamazsınız. Şanına layık sular ister. Büyük nehirler, derin göller, temiz sular. Issız yerleri sever, insanoğlunun pek girmediği, kirletemediği. Tarzı vardır, kendine özgü prensipleri… Boşuna karanlıklar şövalyesi demedik. Gün ışığından hiç hazetmez. Gündüz gezmez, yemlenmez,avlanmaz. Karanlıkla birlikte başlar hükümranlığı… Gerçek bir hükümrandır. O bir kere çıktı mı sahneye, başka balığa yaşam hakkı yoktur. O saate kadar oltanızı gıdıklayan, yeminizi didikleyen ufak balıklar birden yokolduysa bilin ki yayının hükümranlık saati gelmiş, ortalığa çıkmış demektir. Zordur yayını yakalamak, zordur çünkü seçicidir… Özel yem ister, öyle ota-bota gelmez. Solucana burun kıvırır çok aç olmadıkça yüzüne bakmaz. Tercihi canlı-kanlı sülüktür. Tavuk, dalak, ciğer sakatata bayılır. Canlı kurbağaya masasına layık bir çeşni gözüyle bakar, reddetmez. Gözü döndüğünde büyük metal kaşığa da saldırdığı vakıadır. Sevdiği yemi görürse nazlanmaz, fena halde oburdur, yalamadan yutar. Bu nedenle çoğu kez kanca kursağında kalır, ağzında ya da çenesinde değil. Zordur yayını yakalamak, bir o kadar da zevkli. Büyür yayın, avcının gözlerini yerinden uğratacak kadar büyür. Beş on değil, yüz kilo, yüzelli kiloya ulaşır. Bu fakir, şu yalan dünyada 250 kiloluğunu görmüştür kendi gözleriyle. Görmüştür de hala gördüğü düş müdür gerçek mi ayırt edemez. Oltaya bir kez düştü mü kıyıya almak için verilecek mücadele, bir balıkçının şu fani dünyadan isteyebileceği, bekleyebileceği en büyük hazdır, nimettir. Yalanı yok, abartması yok, on kiloluk onbeş kiloluk bir yayını kıyıya alabilmek için tek kelimeyle boğuşmanız gerekir onunla. Güçlüdür, kuvvetlidir, hata affetmez. Misinanız sağlam, düğümsüz, yeni olacak, yayının büyüklüğüne göre misina yetmez paraşüt ipi kullanılacak. Oltayı çekerken boşluk vermeye gelmez, zor toparlarsınız bir daha. Bir de tam kıyıya yaklaştığında dikkat edin göğsü yere değmesin. Yerden öyle bir güç alıp fırlar ki, çoğu zaman kopan misinanın ardından eliniz böğrünüzde kala kalırsınız. Ondan sonra döğünmek nafile. Soyu tükeniyor karanlıklar şövalyesinin… Çocukluğumuzun, ilk gençliğimizin yayınları şimdi rivayet oldu. Paraşüt ipinden oltasını gece su kıyısında uyuklarken koluna bağlayan balıkçıyı suya sürükleyen yayının öyküsü şimdi anlatılmıyor bile artık. Kızılırmak’ın turkuaz, Yeşilırmak’ın haki renkli sularında şimdi beş kiloluk yayın yakalayabilen tanrının sevgili kulları gördüklerine inanmakta zorluk çekiyor. Sakarya nehri, Sarıyar barajı çoktaaan kirli suların çöpçüsü kadifelere kaldı. Dramdır avucumuzda kalan, bir tükenişin öyküsü… Tüm soylular, tüm asilzadeler gibi karanlıkların şövalyeleri de tarih kitaplarımızda yerini almaya hazırlanıyor. Ne Acı

 

Merhaba,
Bu alete http://www.bilgehansarp.net/fishing/index.htm sitesinde yayın bölümünde yazdığı üzere KVOK denir. Eskiden Sakarya'da, halen Eskişehir'de de kullanıldığını duydum. Şimdilerde bizim yerli balık malzeme satış sitelerinde de satıldığına rastladım.
Suya çarptığınızda, vrak vrak diye ses çıkartıyor ve yayınların o bölgeye gelmesini sağlıyor.
İşe yararsa haber ver de, biz de kullanalım.
Hepimize rastgele...