sene 1999 ekim ayı.Çanakkale 18 mart üniversitesine kayıt yaptırmak için gitmiştim.Çanakkaleye çok erken sabah saat 5 gibi varmıştım.Dalyan da oturan bir tanıdığım vakti olursa yanına gelmem için ısrar etmişti.Sabah inince aradım ve yol tarifi alıp dalyan köyüne gittim.Köyün dışında inince sahildeki sitede bir villada 2 katlı bir evde oturuyorlardı.Sahile indiğimde mis gibi deniz kokusuyla ayılmıştım.Evi aramayı bırakıp mendireğin üstüne gittim.O zaman mendireğin içindeki 60 cm suda kefal zannettiğim levrekleri gördüm. 3-4 balıklık guruplarla dolaşıyorlardı en küçüğü 30-40 cm kadardı büyüklerini ise ancak bacağımın dizden aşağısıyla kıyaslayabilirim.Sebahattin abinin evine gittiğimde mendireğin içinde devasa kefaller gördüğümü söyledim.O da bana burada büyük kefal olmaz anca levrektir dedi.Sonra kahvaltı yaptık ve ben yine mendireğe indim levrekler hala oralarda geziniyorlardı.Sebahattin abi bana hergün mendireğin içine 4-5 kasa güneşte beklemiş sardalya döktüklerini levreğinde sardalyaların kokusuna geldiğini, mendireğin çevresini voliyle kapatıp levrek yakaladıklarını söyledi.Hatta akşama doğru ağ atacaklarını ve istersem gelebileceğimi söyledi.Akşam güneş batmadan Sebahattin abiler ağı dökmeye başladılar.Bende o sırada gözlük ve paletle yüzmek ve dibi izlemekle meşguldüm.Bana dipte ağda açıklık varsa kapatmamı söyledi.Bende dibe dalıp ağı takip etmeye başladım.Ağın içinde kalan levrekler biraraya toplanmış ağa belli bir mesafede hiç yaklaşmadan ağ boyuncayüzüyorlardı.Dikkatli baktığımda ağın 30cm boyunda bir taşın üstünde kaldığını ve yanında kalan açıklıklardan levreklerin ağın dışına çıktığını gördüm. Hemen levrekleri ağın diğer tarafına doğru ürkütüp ağı düzelttim ve levrekleri izlemeye koyuldum.Çıkıcak yer bulamayan levreklerin özellikle iri olanları dibe yan yatıp kumu kaldırıp ağın altından geçiyordu.Çok ilginç bir görüntüydü, daha o an levreklere hayranlık duymaya başlamıştım.Ağ çekildiğinde ne oldu dersiniz? Ağın içinde gördüğüm 100-150 tane levrekten bi tanesi bile yoktu.Okula kaydımı yaptırdıktan 1 hafta sonra ilk işim oltalarımı alıp dalyana gitmek oldu.Canlı yem kullanarak levrek deniyecektim.Mendireğin içinde 1 parmak boyunda kolayca yakalanabilecek kupa balıkları vardı.Amacım kupa yakalayıp levreğe canlı yem olarak kullanmaktı.Ancak dalyana vardığımda hava çok sert lodostu ve kupalardan eser yoktu.Bende az ilerde denizin içindeki antik şehir zemininden dolayı sığlaşmış yerde dalgalardan dolayı sıkışmış balık olabileceğini düşünerek oraya doğru devam ettim.Paçalarımı sıvayıp suya girdim ve balık bulmaya çalıştım.O da ne? birkaç kupa balığı sıkışmıştı küçük bir havuzcukta, hemen onları sığlık kumluk alana doğru kovalamaya başladım bitanesi çok sığ yere kadar gidince yan döndü ve yakaladım.O zamanlar levrek için nasıl olta kullanılır bilmiyorum.Kullandığım olta mantarlı 2 iğneli dip lüfer oltası.Balığı sırtıyla kuyruğu arasında bir yerden nazikçe iğneye taktım.Oltamı daha ileri savurabilmek için kalıntıların içine kadar yürüdüm ve oltamı savurdum.Geriye gelip kumda küçük bir çukur açtım, kamışın dip kısmını kuma gömüp birkaç taş parçasıyla sabitledim.Sigaramı yakıp kamışın yanına oturup beklemeye başladım.Sigaram yarı olmuştu ki kamışta bir vuruş gördüm.Kamışı elime alıp bekledim heyecanlanmıştım, d,kkat kesildim ve kamışın ucuna bakmaya devam ettim.Arkasından ikinci vuruş geldi bu sefer direk tasmaladım. Kamışın ucu iyice eğildi, balık yakalanmıştı.Şimdi derdim kayalara takmadan hızlı çekerek oltayı biranönce su üstüne çıkarmaktı.Çok şükür oltam kayaya denk gelmeden su üstüne çıkmıştı.O da ne olatamda bir de balık vardı ve çılgınca zıplıyordu. Çektim oltamı ve gördüğüm balık 1kg ağırlığında ilk levreğimdi. Daha sonra bundan çok daha büyük levrekler yakaladığım oldu ancak hiçbirinde o ilk levreğimde olduğu gibi heyecan hissetmedim...
ilk güzellik evet arkadaşım. Sen bi solukta yazmışsın, bizlerde bir solukta okuduk inan. İlkler hiç bir zaman unutulmaz biliyorsun. İlk kız arkadaş, ilk araba, ilk kamış, ilk balık avı. Zihnizin bir köşesinde hep bekler o geçmiş anılarımız. Ve bizler zaman zaman hatırlayıp onları içimizi çekeriz. Geçmiş güzelliğiyle beraber geçmişte kalmıştır çünkü. Neyse ağzına sağlık.
eline sağlık, ilkler unutulmaz hele bir de ilk tuttuğunuz 1 kg.levrek olursa hic unutulmaz.. Rastgele..
