İstanbul Kıyı Raporları 2006-2009

Kendi tecrübelerime göre söyleyeyim. Yanına iki düzine kaşık al. Rapala'yı filan boş ver, boşu boşuna masraf edersin. Bol miktarda, 100 - 150 gr kurşun edin. Bunları yüklenip, geceden sarayburnuna in. Çünkü, gündüz yer bulmak zor olur. Eğer o gün lüfer yaparsa, harcadığın kaşık kadar tutabilirsin. Ama büyük ihtimalle kaşıkların hepsi tükenir. 20-25 kaşık tükenince nerde takıldığını filan öğrenmiş olursun, ondan sonra kaşık israfından kurtulursun.

Yemli de iş yapar. Yemi tak, at, beklemeyi filan düşünme. Birazcık bekle ve hemen çek. Eğer diğerlerine dolaştırmayı filan becermeden çekebilirsen, yemli ile daha garanti yakalarsın. Ama öyle bir akıntı var ki, sen daha ne olduğunu anlamadan 50 m ileriye gidebilir yemin. Fırsat vermemeli, hemen toparlamalısın. Kaşık olsun, yemli olsun, genelde atanlar boğaz tarafından atar, sirkeciye doğru akıntıyı takiben yürür giderler. Herkes böyle yapınca karışmadan çekersin. Ama biri dibe takılırsa, millet gelir ona takılır, baya bir hengame çıkar.. Arada, çapariciler, acemiler filan olur, pek bilmezler, atar beklerler, avın canına okurlar ki ben bu gruba dahil olmuştum ilk defalarında..

Her yerin ırıbı farklı. Sarayburnunda mükemmel balıkçı olsanızda, mesela, köprülere gidince sudan çıkmış balık oluyorsunuz. Ne takımlar, ne yöntemler, ne yemler vs. birbirini tutmuyor. Ama hayat budur işte. Sarayburnu'nu yabana atmayın derim. Benim gibi acemilere bile, akşama milleti doyuracak kadar çinekop vermiş bir yerdir.