2 Ocak 2007 Samsun Derbent Barajı Tanışma Organizasyonu

Oh oh sevindim...
Ben de üzülüp duruyordum Sinop'u hiç göremeden geri döndünüz diye.
Sinop harikadır gerçekten ve hiç bir yere benzemez.
1970 yıllarda Samsun'da yaşamış ve oraya aşık olmuş biri olarak Samsun'dan ilk uzun süreli ayrılışım 1983 yılında üniversite tahsilim için İzmir'e gidişimle olmuştu.
O yıllarda halihazırda kendi karakterini koruyan bir şehir olarak İzmir sevilmiyecek bir yer değildi, bana kısa sürede Samsun'u unutturdu.
Samsun 1980 li yıların ortasından başlayarak kendine özgü karakterini (Balığa giderken izlediğim rota üzerindeki Saitbey'den Tren garına kadar yol üstündeki tüm ev ahalisini ve esnafı tanır, selamlaşırdık) yitirip parkında bahçesinde gezilemez bir şehre dönüştüğünde fakülteyi bitirmiş, iş için Sinop'a gitmiştim.
Sinop hiç ama hiç bir Karadeniz şehrine benzemiyordu, Kuşadası hatta 1980 li yılların başındaki Bodrum havasındaydı. Sanki şimdiki Halikarnas diskoya çıkan yamacın altındaki kaybolup giden, sabah yürüyüşünden dönen Paşa (Zeki Müren) ile kahve içtiğimiz balıkçı kahvelerindeki hava tüm şehre hakimdi.
Kapılarında kilit yoktu Sinop evlerinin. İnsanlarının tamamı birbirini tanıyor, yolda herkes birbiryle selamlaşıyordu.
Samsun'un hakkını da yemeyelim, Çocukluk aşkım olan bu şehir fuar ve getirdiği kültür kaybolduktan sonra sahil yoluyla yeniden eski karakterine bürünmeye başladı. Denizine kavuştu ve eminim daha da iyiye gidecektir.

Sonuç olarak;
Yazın balık avı temelli bir organizason yapalım Sinop'ta. Eminim herkes kendine uygun bir köşe bulacaktır 30 bin nüfuslu ve dışarıdan sadece memur ve öğrenci göçü alan bu güzel şehirde.
Tekneler kiralarız, beşerli onarlı gruplar halinde Adabaşına, Gazi kayası üstlerine, olmadı DSİ veya Papazlar açıklarına gidip çaparileri, yemli oltaları istavrit, palamut, lüfer, izmarit ve ıspari ile şenlendiririz. Akşam denizin sesini dinleyip yemek yiyebileceğimiz bir mekanda şen nağmeler ve müzikler eşliğinde eğeniriz.
Haydi hayırlısı...